Onlardan al ama onlar olma. Anlamlý,bireysel düþünüldüðünde de bu böyle o olma sen ol ama sen nasýl sen oldun? yine baþkasý olarak, peki baþkasý olmamak nasýl mümkün?bana öðretilenleri tamamen almadým mý belki sadece bir kiþiden deðil herkesten bir parça þeyler olarak bu hale gelmedim mi? öyleyse bir baþka insanda kendimizi bulmamýz sanýrým bu yüzden anlam kazanýyor. Peki kimse olmasaydý ben kim olacaktým?yine oturup þu an ki gibi bunlarý yazabilcek miydim? Ayný duygularým mý olacaktý duygular benden önce insanlardan öncede var mýydý? Yoksa biz varýz die mi varlar?

Nasýl oluyorda hayatýmdaki deðiþimlere bu denli uyum saðlayamýyorum? Beklentiler yüzünden mi hayallerim çok mu büyük geliyor bu kalýplara ama onlardan vazgeçmek istemiyorum ben sadece içimdeki o heyecaný mutluluðu üzüntüleri kaybetmek istemiyorum yani tüm duygularýmý yoðumluðunu kaybetmeden yaþamak istiyorum ama neden son zamanlarda tüm duygularýn yerini sadece sýkýntý alabiliyor,sadece sýkýlmak istemediðim için mi? Sakýndýðým için mi ama bu biraz baðtýl deðil mi? Ben elimden geleni yepýyormuþ gibi neden böyle demeye nasýl oluyorda yüz bulabiliyorum. Ýnsanlar nden birbirleri için çýrpýnýp duruyorlar peki?yeter sanýrým ben bu insanlarýn içinde bu þekilde yer almak istemiyorum. Ama ilme ulaþmanýn yolu yalnýzca istemekten geçseydi herkes alim olurdu(alýntý) deðil mi? Benim gibi þeyler isteyen kim bilir kaç tane insan vardýr? Peki ulaþabilen?