Aklımda bir resim
var, unutmadığım asla
İzlerdim
hayranlıkla, tablo yaparken seni
Benim için o
anda, Van Gogh’tun sen mesela
Sendin aşkın
kendisi ve aşkın yönetmeni
Maviydi aşkın rengi, kan kırmızıydı busen
Tuvale aktarırken
, ne kadar mutluydun sen
Para pul önemli
mi, böylesine seversen
İsterdim ömür boyu, bana eşlik etmeni
Kavuşmuştuk
sonunda , unuttuk kederleri
Beni sevdiğin
kadar, sevmiştin bu yerleri
Güvenmiştim sana
ben, bozmuştum ezberleri
Gönül isterdi yine, bu aşkı
resmetmeni
Senin kadınındım
ben , pazarda köle değil
Artık
emrediyordun , boynunu kır ve eğil
Bilseydim
sonumuzu,olmazdım sana mayil
Gönül gözü
olanın, olmaz ki eğitmeni
Van Gogh gibi
çıldırdın, değiştin sen aniden
Sevdiğini acıtan
,sen miydin bu sahiden
Nasıl severdim
seni, aşkla , şevkle yeniden
Sahneye
fırlamıştı, bizim aşkın şovmeni
Yürümemi istedin,
senin ayak izinden
Kirlenmek
istemedim, yollarının tozundan
Kaç yürek yetim kaldı, bu aşkın enkazından
Yarım kalan
tablonun,yoktu bir düzeltmeni