Simurg

                  Farsça bir sözcük; si otuz demek, murg kuþ...Kaf Daðý’nýn yolcularý, kuþlarýn sultanýnýn mekaný . Zümrüd-ü Anka olma arzusu, ulaþýlmaza ulaþma çabasý...
                  Tasavvufi bir izah, batýni bir hakikat, zahiri bir saadet. Menzil uzun, adýmlar kýsa. Yolda ateþten deniz, yýlandan ejderha, camdan kýrýk.
                Eziyet adýna ne varsa, cefa adýna ne varsa, bu güzergahta yolcuya misafir. Týrnaðýmýzla duvarý kazýmamýz, diþinizin ete geçmesi, ruhunuza çuvaldýz batýrýlmasý.
                Sýnav zor,yol berbat...Ýçe doðru harekat, öze doðru, size doðru. Bir ben vardýr diyen sese, þah damarýmýzdan yakýn olana "Hu" diyelim canlar.
                Kaç dinlediniz kendinizi, steteskop deðildir iç sesimizi algýlayan, röntgen deðildir içimizi gösteren. Bize bizden yakýn olana selam olsun.
                Surda üflenen, ahirde sorgulanan, nura gark olan. Ey kamil insan, Mevlana ‘da ney, Pervane’de ateþ,
Þeyh Galip ‘de zübde-i alem. Ey varý var eden ,yoku yok eden. Süleyman’a kuþ dilini öðreten, Eyüb’e sabrý veren. Yolculuk sanadýr, atiden maziye; uçtan köke, daldan köke…
              Tuba aðacýyým, kevser suyuyum, hurma aðacýyým, çöllerde deve iziyim. Hep senin peþinde,  hep ardýnda su misali. Kasidelere, neþidelere, gazellere konu olan.
               Hangi limanýn meskunlarýsýnýz, hangi vizyonun muhataplarý. Kaf Daðý' nýz belli mi? Rüzgar usuldan esmeye baþladý hissettiniz mi? Yelkenler fora dediniz mi?
                Bilmez misiniz Hicaz’a hacca giden karýncanýn minik öyküsünü.. O küçücük gövdesiyle, binlerce kilometre öteye: "Bu ne hal karýnca kararýnca kardeþ! Bu ne çýkýn, bu ne vaziyet?"

              "Hicaz’a hacca..." der karýnca göðsünü gere gere. "Ya bu küçücük gövdenle, bu küçücük ayaklarýnla,
herhalde menzile eriþmeyi düþlemiyorsundur ahmak karýnca ?"
              "Siz benim düþlerimin gölgesini bile tahayyül edemezsiniz? Zikredilen mekana eriþmem mümkün olmayabilir. Ancak o yolda ölmem de yeter bana !" der ve yola koyulur.
               Karýncayý da örnek alamazsýn ey biçare, ey zavallý ademoðlu ? Uðruna ölebileceðin bir davan yoksa
yaþadým deme lütfen. Hep pineklemek mi düþer bize? Sorarlar yarýn: "Nereye ey biçare insan?" diye. El –cevap: "Kahveye..."
             "Ya dur hele bir ,ne yaparsýn orada?" El- cevap: "Fayans dizerim kat kat, ömrümdeki tek tat."
               Ebrehe’nin ordusunu ufacýk gagalarýyla taþýdýklarý mermiden güçlü çakýllarla yok eden Ebabil’leri de bilmez misin? Bu ne güç yarabbim ! Bu ne zahmet ki ahiri zafer. Gagalar kýrýldý, gagalar kanlandý. Sorarým dostlar: "Zafer yolunda kýrýlan gagalar sevilmez mi? Kanayan dudaklar öpülmez mi?"
             Karþýnýzda dev gibi bir ordu, sorular çetrefilli, yorumlar farklý, kafalar kelli felli, yollar engerekli. Tuz-buz edilmiþ camlý, dikenli yollar lakin ayaklar çýplak . Yürümek asýl o zaman anlamlý.
            Þeyh Galip’in Hüsn_ü Aþk’ýyým. Mevlana’nýn Mesnevisi... Mansur'un daraðacýyým, Nesimi'nin yüzülen derisi. Bir öfkeyim gözlerde, bir nefretim kalemde. "Çaresizseniz çare sizsiniz." diyen Necatigilim þiirde.
            Yangýn var a dostlar ,yangýn var! Yürek yanýyor, orman yanýyor; herkes bakýyor. Çarnaçar bir güvercin habire su taþýyor gagasýyla. "Ey güvercin sana mý kaldý bu yük? Taþýdýðýn su ne kadar da çare?"
              "Benim gücüm bu kadar,elimden gelen bu . Son nefesime dek, gagamla taþýrým suyu."
              Bir güvercin kadar olamadýktan sonra, gayretimizi bir güvercin kadar anlamlaþtýramadýktan sonra, yaþamýþsýn ne yazar ?
                "Ferhaaat, Ferhaaat! Önünde Bi’Sütun Daðý var." Vermiþler kazmayý Ferhat’a, koymuþlar ahretten sýnava. "Yar sana uzak Ferhat ,bu yol sana tuzak Ferhaaaat ! Kaz þu koca daðý, kaz! Vay Ferhat vay!"
                Durur mu aslaným , yiðidim, Ferhat’ým. Daha ilk vuruþta kazmayý daða, tutturmuþ “Çoðu gitti azý kaldý.” diye. Kim Ferhat’ýn iradesine sahiptir. Önündeki dað gibi sorunlarý ;küçük küçük,  ilmek ilmek  Kim söküp atabilir ? Sýnav zor, yol çetin. Her iþte Eyüb sabrý gerektir .
            Richard Bach’ýn Martý’sý arþa çýktý kendisini bulmak için.
            Simurg olma sevdasý taþýmayan kuþ ne zavallý!
            Hacca gitme ideali olmayan karýnca ne yazýk!
            Ebabil olup Ebrehe’ye taþ atýp mücadele etmek ne güzel!
            Güvercin olup dað gibi yangýnlara kanat çýrpmak ne kutsal!
            Ferhat olup þirin uðruna daðlarý düz eylemek ne harika!
            Eyüp olup verilen sýkýntýlara þükretmek ne anlamlý!
            Mecnun olup Leyla’sýnýn peþine düþmek ne zarif.
           Bu yazýyý buraya kadar okumak ve yarýn için bir þeyler çýkarmak, eh iþtelik bir yaþamda, idare ederlik bir ortamda ne kadar da manidar.
              Herkes çýkýnýna düþenini alsýn.