Yüreðini çýkarýp ta vermek midir anne olmak? Ya da tek baþýna bu yeterli midir?
Cenab-ý Hak yüz þefkatinden sadece bir tanesini yeryüzüne daðýtmýþtýr. Bütün canlýlar arasýnda, diþi olanlara paylaþtýrarak. Sadece bu bile yetmektedir anneleri þefkat kahramanlarý yapmaya..Bu kadar küçük bir oranda bu kadar yüksek bir kahramanlýksa, aklýn sýnýrlarýný zorlamaktadýr. Acaba yüzde bir bu kadarsa yüzün hepsi ne kadardýr, öyle ya...
Kadýna verilen bu duygu ise mutlaka boþ ve anlamsýz deðildir. Neden erkeðe deðil de kadýna verilmiþtir, bu da ayrý bir konu. Bunlarýn hepsi ayrý ayrý irdelenmesi gereken ve geniþ münazaratlar gerektiren konulardýr baþlýbaþýna...
Erkek fýtrat olarak, dýþarda çalýþýp ailenin geçimini temin etmeðe müsaittir. Ve ailesini koruyup kollamaya. Bu yüzdendir ki ona daha çok cesaret ve kahramanlýk duygularý yoðun verilmiþtir. Eðer þefkat ve merhamet hissi olsaydý ayný yoðunlukta bu beraberinde bir zayýflýðý getirecek ve dengeler deðiþecekti. Belki güçsüz düþüp hayat mücadelesinde yýkýma uðrayacaktý.
Ayný þekilde kadýnýn aslî vazifesi de evinde çocuklarýyla ilgilenip onlarý hayata ve hayat ötesine hazýrlamaktýr ki; burada þefkat duygusu ön plana çýkmakta. Eðer onda da cesaret ve kahramanlýk fazla olsaydý, erkekleþen yapýsýyla ne eþine itaat edecek ve ne de çocuklarýnýn ihtiyaçlarýný tam karþýlayacaktý.
Oysa bu zamanda herþey o kadar birbirine karýþmýþ vaziyette ki; kadýn aslî vazifesini bilmem kaçýncý sýralara atmýþ, çalýþma hayatýnda kariyer derdine düþmüþ, bir toplumsal statü peþinde koþturup durmakta.
Çalýþmayan kadýn kendisini iþe yaramaz görmekte. Bir komplekse girmekte.
Halbuki bilinse ki kadýnýn kariyerinde en zirve nokta, anneliktir. Gerçekten anne olmaktýr. Sadece bir canlýyý dünyaya getirmek deðil, onun hayatýný tanzim edecek zemini oluþturmaktýr. Ona verilmiþ olan þefkatini devreye sokup, o þefkat ile dünya ve ötesi için hazýrlamaktýr.
Ve ona, bütün bir hayatý boyunca kiþiliðine yön verecek olan manevî terbiyeyi vermektir. Tam bir ahlak eðitimi ile þekillendirmektir. Bir hamur misali...
Tertemiz bir sayfaya yazý yazmak gibi.Evet onlar, yani yüreðimizin filizleri olan evlatlarýmýz birer temiz sayfa. Fýtratý hakikati kabul etmeðe müsait olarak bizlere gönderilen, deðerli birer hediye. Birer kýymetli emanet... Ve biz onlarý iþleyip, tezyin edecek birer sanatkârýz. Eðer sanatýmýzý, o bize sunulan þefkat pýrlantasýyla süsler ve ilim kalemiyle nakþedersek emanete hakkýyla sahip çýkmýþ oluruz. Yoksa o en deðerli sanat eserlerini bakýrcýlar çarþýsýnda zayi eden bir akýlsýzýn durumuna düþeriz ki hesabý da aðýrdýr bunun, taþýyamayýz.
Bu günlerde ise, anneler bir telaþ ve koþturmacadan, belki beþ on kuruþ fazla kazanma derdinden bu ulvî vazifeyi unutmuþ ne yazýkki... Çocuklarý televizyondaki ne idiði belirsiz, bizim ne örf ve adetlerimize ve ne de ahlakî yapýmýza uymayan programlar terbiye ediyor. Ruhlarýný tahrib ederek ve ahlaklarýný sükuta uðratarak... Ya da sokaklar... Ahlaksýzlýðýn, her türlü rezaletin kol gezdiði mekanlar... Ne içler acýsý bir durum ki, beþ kuruþ dünyalýk kazanma uðruna onlarýn ve kendimizin hem dünya hem de ebedî hayatýný mahvediyoruz. Tam bir ahlak eðitimi almayan ve vicdan polisini benliðinde hissetmeyen bir çocuk büyüdüðü zaman toplumun baþýna bela oluyor. Belki okuyup adam! oluyor, doktor, mühendis, hakim ya da iþadamý... Ama en büyük soygunu, vurgunu onlar yapýyor insan olamamýþsa... Aldýðý dünyevî eðitim onun bu yönde yolsuzluk yapmasýna engel olamýyor, aksine küllîyen götürüyor ne bulursa..
Suçlu kim?
Anneler! Feryadýmý duyunuz. Eðer topluma ahlaklý, karakteri oturmuþ, Allah korkusuyla hareket eden, bir kuruþ ta olsa haramdan sakýnan, kul hakkýna dikkat eden, birgün hesap verme bilinciyle kýlý kýrk yararak iþini yapan, kýsacasý özlediðimiz, model insan olacak bireyler yetiþtirmek istiyorsak, lütfen biraz fedakâr davranalým. Dinimizi öðrenelim, yaþayalým ve öðretelim. Bize verilen þefkat duygusunu yalnýz dünyevî yönde deðil, gayesine uygun kullanalým.
Ötelerde bizden þikâyet edecek deðil bize þefaat edecek evlatlar yetiþtirelim. Unutmayalým ki cennet böyle olan annelerin ayaklarý altýna serilmiþtir. Yine unutmayalým ki dünyadaki bütün sýkýntýlarýn bitmesi, savaþlarýn son bulmasý, açlýðýn, felaketlerin çaresi aslýnda bizim ellerimizde ve yüreklerimizde. Çünkü sevgi deryasý, Hz. Mevlana`yý da bir anne yetiþtirdi, dünyayý kana bulayan George Bush gibi zalimleri de...
Bir yer edinmek mi gayemiz dünyada, bir toplumsal statü mü? Ýþte size toplumsal statü...