Ýnsan olmak, insanca yaþayabilmek zor bu keþmekeþ içindeki dünyada. Mutlu olduðunda sevinir, gülerek ispatlar sevindiðini, öfkelendiðinde baðýrýr, kýrar döker, üzüldüðünde aðlar. Bunlarý ancak çevresindekiler görebilir þayet kiþi tepkisini verebiliyorsa. Bazý insanlar vardýr ki, duygularýný tam olarak ifade edemezler, onlar için tek yol vardýr, yüce Rabb’in de izniyle yazarak anlatabilmek. Bir çoðu açýk açýk bir kýsmý da özellikle seçilmiþ kelimelerin içine gizleyerek anlatýr. Ýþte bu ikinci þýk þiirdir. Þiir gizlenen duygulardýr. Þiir hüzündür, þiir çekilen acýlarýn patlama anýdýr. Bazen sevimli görünse de, bazen mutlu görünse de her þiirin içinde acý vardýr.

Geçen yýllarýn, yazýlanýn verdiði birikimle anlatmaya çalýþýyor içimdekileri anlatarak rahatlamaya çalýþýyorum bu yarým asrý geçen hayatýmýn onda birlik bölümünde. Kolay mý sanýlýyor bilemem, bir kadýnýn bütün tehlikelere, bütün yasaklara raðmen apaçýk anlatabilmesi. Ýmgelerin arkasýna gizlenmiþ nice sýrlar, nice yaþanmýþlýklar, nice gözlemler vardýr. Þiir yazmak insanca yaþamak için baþvurulan saygý duyulacak bir yoldur, belki baþka yolu da vardýr ama ben bu yola girdim, bu yolda yürümeyi sevdim.

Bir þiirin doðmasý, üstünde çalýþýlarak büyütülmeye çalýþýlmasý annenin çocuðunu doðurup büyütmeye çalýþmasý gibidir. Þiirler þairlerin çocuklarý gibidir. Esen yelden bile sakýnýrlar. Bir anne düþünün, çocuklarý var, herbirinin ufak tefek belki de büyük sorunlarý var, bazen farkedebildiði bazen farketmediði. Anne görebilirse götürür doktora tedavi ettirir, bazen de doktor ayaðýna gelir tedavi etmeye çalýþýr. Hiç kimsenin bu çocuk çirkin, bu çocuk hasta yaþatma bunu öldür ve göm demeye hakký yoktur.

N.Fazýl Kýsakürek’e göre Þiir :

"Bizce þiir, mutlak hakikati arama iþidir. Eþya ve hadiselerin, bütün mantýk yasaklarýna raðmen en mahrem, en mahcup, en nazik ve en hassas nahiyesini tutarak ve nispetlerini bularak mutlak hakikati arama iþi..."

’Þiir nedir?’ suali çok eski ve pek çetin... Bu sual, insanoðluna Aristo’dan bugüne kadar duman kývrýmlarýndaki muadelenin tesbiti kadar zor göründü.Bu yüzden gayet adi laflar ettiler. Aristo’dan Pol Valeri’ye kadar bütün poetik fikirciler, ya sahilsiz bir tecrit denizinde boyuna açýldýlar; yahut aþaðýnýn bayaðýsý birtakým kaba tekerlemelere düþtüler. Hepsi bu kadar... Ve þiirin ne olduðu, her büyük mefhum gibi meçhul kaldý. Bizce þiir, mutlak hakikatý arama iþidir. Eþya ve hadiselerin, bütün mantýk yasaklarýna raðmen en mahrem, en mahcup, en nazik ve en hassas nahiyesini tutarak ve nisbetlerini bularak mutlak hakikatý arama iþi... Nebatlaþmaya doðru giden cemaat, hayvanlaþmaya doðru giden nebat, insanoðluna giden hayvan, en sonra da, kendisini aþmaya doðru giden insanýn, hulasa bütün alemin; akan su, uçan kuþ ve düþünen insanla beraber, bilerek veya bilmeyerek cezbesine sürüklendiði mutlak hakikatý aramak yolunda, çocukça, cambazca ve kahramanca bir usul... Sýrdaþlýk ve laubalilikte en verimli ve en pervasýz, kaba fayda ve kuru akýlda da en boynu bükük ve en korkak cehd ve onun usulü...

Adem Armaðan

Kaynak: http://sairturk.com/SonEklenenSiiriGoster.aspx?siirname=ÞAÝRTÜRK++ÞAÝRLER+++ÞÝÝRLER&sairname=Afet+Kirat&Siirid=4760&sayfa=metin