İplik iplik çözüldü gidince bende  çile.

İçimdeki yangını  anlatamam nafile.

 

Gözlerinde erirken  delik deşik bu yürek.

Çile yumaklarıyla yola çıktı kafile.

 

Bir tebessüm ederdi güneş sönerdi o an.

Sümbülden el almıştı kendi benzerdi güle.

 

Güzelliğe misaldi gül kokulu adıyla.

Anılırdı daima adı  efsane ile.

 

Tüm gözler üstündeydi gezerken çarşı pazar.

Tasvirlere sığmazdı pelesenk adı dile.

 

Bir mihrabın önünde içimdeki duaydı.

Adı bende gizlidir bilinen sanı  çile.

Ankara,27.09.2010 İ.K

 

 

 

 

( Çile başlıklı yazı İbrahim Kilik tarafından 27.09.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.