Yokluğunda, günler yıllara dönüştü.İçimdeki hasret treni sonsuz uzun karlı yollarda özlem türküleri söyleyerek ilerliyor.
Sanki kuşlar, ağıt yakıyor, tren bacasından tüten dumana.Meğer gurbet, başımıza, çıkmamak üzere geçirilmiş bir muska gibiydi.Hepimiz insan olarak bu trenin farklı kompartımanların da yolculuk yapıyor,hepimizi aynı trende farklı istikametler gidiyoruz.Hepimizin yüreğinde bir başka sevgili.Düşündüm bir an, sevgiliye duyulan ve insanın içini acıtan, nedir.
Neden bazen başı bulutlara değer insanın, yüzünü hayal ettiğinde fersah, fersah yüzersin engin denizlerde, düşünün hayaliyle. En güzel beste, en güzel güfte, ve masadaki en güzel çiçek.
Çiçekçi teyzenin kollarındaki tüm çiçekleri o sanırsın.Her şiirinin başlığı o'dur, her romanının en son sayfası da o.onu yer onu içer onu tenefüs edersin.Yürüdüğün yollardaki, banklarda oturanlara dikkatlice bakarsın.ona benzer yanlarını arasın.Anadolu yaylalarında, bir sülün gibi süzülen, her şeyde onu arasın.
Yeni ektiğin fidanın can suyudur o,yediğin içtiğin gördüğün rüyalarda o .Kalbinin her atışı onun, tüm göz kırpmaların, tüm yutkunmaların, göz yaşların, tüm benliğin onundur.
Ben sevginin su olduğuna inanırım..İnsan, yaşama hayat veren o kutsal şeyden söz ediyorum.Sevgide hayatımızın her deminde su gibi kutsaldır.Ve bedenimizin yüzde yetmişi sudur.
Düşünsenize su sevgiyse, her kötü insanın yüzde yetmişi sevgidir.Hayat kirletir o ,tertemiz dünyaya gelen bedenleri.yaşam ilerledikçe bazı bedenlerden su yavaş yavaş çekilir.Çoraklaşır sevginin bahçesi.Bütün içinde açan güzel çiçekler, tabiatın tüm floransı bir, bir kurumaya başlar.Kötü insan maskesini takıp rolunü ifa etmeye başlar.
Onun için, dostlar sevgi sudur, suda bir sevgi.Her ikisine de susarız. Her ikisi de derman olur bedene.Her ikisi de kirlenen bedenleri temizler..Sevginiz eksik olmasın o güzel yüreklerinizden.
Gürsel CENGİZ
