Online Üye
Online Ziyaretçi
Bugün öğrendiğim komik bir öyküyü (fıkra da olabilir) sizinle paylaşmak istiyorum. (belki uydurma belki de gerçek);
Köyün birinde köy kahvesinde tüm ahali toplanmış şehirden gelen hemşehrilerini dinlemekteydiler. Hemşehrileri Kahramanmaraş’ta bir çay bahçesinde satılan lezzetli ve mucizevi bir yiyecekten bahsetmekteydi. Bahsedilenlere göre bu yiyecek sıcak yaz günlerinde satılmaktaydı. Bu yiyecek kar kadar soğuk ve şeker kadar tatlıydı. Sıcak yaz günlerinde insanı serinletmekteydi ve son derece lezzetliydi.
Köydeki iki kafadar bu yiyeceği merak ederler ve Kahramanmaraş’taki bahsedilen çay bahçesine giderler. (Sizinde tahmin ettiğiniz gibi bu yiyecek dondurmadır.) İki kafadar çay bahçesindeki dondurma satıcısına köyde duydukları yiyecekten bahsederler. Çay bahçesindeki dondurmacı bu yiyeceğin dondurma olduğunu söyler ve iki kafadara birer külah dondurma verir. İki kafadar dondurmanın nasıl yenildiğini sorarlar dondurmacıya ve dondurmacı yalanarak yenildiğini söyler.
İki kafadar başlarlar külahlardaki dondurmaları yalamaya. Bu dondurma denilen yiyecek iki kafadarın çok hoşuna gitmiştir. Dondurmalarını yalaya yalaya şehirde gezinmeye başlarlar. Bir süre sonra çay bahçesinden epeyce uzaklaşırlar ve dondurmaları biter. Sonra iki kafadardan birisi aniden durur ve arkadaşına yüksek sesle;
- Görüyor musun ne kadar ayıp oldu çay bahçesindeki adama! der.
- Neden? Diye sorar öbürü.
- Dondurmaları yedikte adama kaplarını (külahlarını) geri vermeyi unuttuk.