Kýrmýzýyla baþlar harfler,

Siyah noktalarla son bulur cümleler,

Bana ait olmayan kelimeler,

Ter sarfiyatý heceler…

Acýklý bir söylencedir çocukluðum,

Özenilesi ve özlenilesi bir renklilik bu mavilik.

Varsa siyah, yoksa beyaz ömrüm.

Tek kanallý bahtýmýn talihsizliði,

Pazar günü ve ikindi vakti,

Oldukça da gri bir bulut sanki.

Toprakta yeþil, gökyüzünde mavi

Ve ayýn gönlünde güneþ hayali;

Umut dediðim sanrýlar.

Durmaksýzýn düþlediðim,

Yollarýný gözlediðim,

Bir ulaþýlmaz atlý,

Durmaksýzýn aþýndýrýr yollarýný,

Hayat yokuþunun.

Mahsuscuktan mutluymuþ gibi turnalar,

Ýyi diyelim iyi olsun kývamýnda yolculuklar,

Sebepsiz rüzgârlar, sorgusuz fýrtýnalar,

Kimsesiz yarýnlar, uzak olmuþ yakýnlar

Ve acýklý sabahlar görür gözlerim.

Bin bir renkli dünyanýn siyahýnda kalýrlar,

Var olmayan anýlar,

Anýlarýmda yalanlar,

Yalanlarým da yananlar,

Yangýnlara kananlar.

Kýrmýzýyla biter harfler,

Siyaha aç cümleler,

Artýk yabancý kelimeler,

Kan ter içinde heceler…