23 Nisan 1920 yýlýnýn serin bir ilkbahar gününde Ankara’da Türkiye Cumhuriyeti’nin temeli atýldý; TBMM açýldý. Ulusumuz için çok çok önemli bu güne nasýl gelindiðini irdeleyelim.

        Bilindiði Türkiye Cumhuriyeti bir zamanlar dünyanýn en güçlü devletlerinden biri olan Osmanlý Ýmparatorluðu’nun yýkýntýlarý üzerine inþa edildi. Osmanlýlar, atalarýmýz yükseliþ döneminde üç kýtada hüküm sürmüþ güçlü bir imparatorluktu. Devletlerin güçlerini sürdürmeleri için çaðýnýn geliþmelerine ayak uydurmasý zorunluluktur.

        Osmanlýlar en büyük sýnýrlarýna ulaþtýðý dönemde Avrupa’da önemli geliþmeler yaþanmaya baþlandýðý bilinir. Örneðin Amerika’nýn keþfi ve daha baþka topraklarýn batýlýlarca ele geçmesi sonucu Avrupa devletleri büyük mali güce kavuþtu.

        Yine Avrupa renösans ve reform, matbaanýn bulunmasýyla aydýnlanma ve yaþadý. Bilim alanýnda büyük aþamalar kaydetti. Sanayi devrimi yaþadý. Osmanlýlar ise tarým devleti olmaktan kurtulamadý.

        Batý, bilim, teknik alanýndaki ilerlemelerle her alanda güçlendi. Ordularý bir zamanlar yenilmez olan Osmanlý ordularý batý ordularýnýn teknik üstünlüðü karþýsýnda tutunamaz oldular.

        1683 II. Viyana bozgunundan sonra girilen hemen hemen her savaþ yenilgiyle sonuçlandý. Macaristan’dan Edirne’ye kadar olan Avrupa’daki topraklar, Kýrým, Kafkaslardaki topraklar, Afrika’daki topraklar bir bir kaybedildi. Ülkemizin güneyindeki üzerinde birçok devletlerin kurulduðu topraklar da elimizden çýktý.

        Nihayet I. Dünya Savaþý kaybedilince Mondros Mütarekesi sonunda yurdumuz iþgale uðradý. Baþþehrimiz Ýstanbul Ýtilaf Devletleri, Ýzmir Yunanlýlar, Antalya, Burdur Ýtalyanlar, Adana havalisi Fransýzlar, güneydoðuda topraklarýmýz Ýngilizlerin iþgaline uðradý.

         Sevr Antlaþmasý’ný imzalanmasý Osmanlý Devleti’nin ölüm fermaný oldu. Baðýmsýzlýk tamamen ortadan kalktý.

        Osmanlý’nýn yýkýlmasýna 1789 Fransýz Ýhtilali’nin etkisinin olduðu ayrýca yadsýnamaz. Avrupa’da halklar, krallara, padiþahlara karþý kul olma zincirlerini kýrmaya baþladý. Matbaanýn icadýyla binlerce kitap basýldý. Bilim insanlarý yetiþti. Kilise ve krallar karþýsýnda kul olma durumundaki halklar özgür düþünceli yurttaþ olma bilincine eriþti…

        Osmanlý tüm bu ilerlemeleri karýnca yürüyüþü hýzýyla takip etti. Matbaa icadýndan yüzyýllar sonra ülkemize getirildi. Yerli iþletmeler Avrupa sanayisine rekabet edemedi. Kapitülasyonlar sonucu Ülkemiz batýnýn pazarý haline geldi.

        Dýþardan alýnan borçlar ödenemeyince Duyun-i Umumiye ile alacaklý ülkeler birçok mallarýmýzýn gelirine el koydu. Halkýmýz cehalet ve yoksulluk içinde Âdem Baba usulü çiftçilikle geçinmenin zorluklarý içinde çile çekiyordu.

        Trablusgarp, Balkan ve I. Dünya Savaþý boyunca on yýllarca halkýmýz savaþ meydanlarýnda bitme noktasýna gelmiþti. Evet, Ýstanbul dâhil yurdumuz iþgale uðramýþtý. Padiþah, Ýstanbul Hükümeti iþgalcilerin elinde kukla durumunda sadece iþgalcilerin buyruklarýný yerine getirmekten öte olumlu bir iþlev yapamýyordu.

        Ülke ufkunu saran bu kara bulutlarý daðýtmak için 19 Mayýs 1919’da Çanakkale Savaþlarý’nýn yenilmez kumandaný Mustafa Kemali, Samsun ufuklarýnda bir güneþ gibi doðdu.

        Mustafa Kemal’in Samsun’a çýkýp özgürlük ateþini yakmasý ve baþardýklarý tanýmlanamaz bir destansý olaydýr.

        Amasya Tamimi ile ülkenin durumu tesit edildi: “Vatanýn tamamý, milletin istiklâli tehlikededir. Hükümet merkezi Ýtilaf Devletleri'nin etkisi ve denetimi altýnda bulunduðundan, sahip olduðu sorumluluðun gereklerini yerine getirememektedir. Bu durum, milletimizi adý var, kendi yok durumuna düþürüyor.

"Milletin istiklâlini, yine milletin azim ve kararý kurtaracaktýr." 

        Kronolojik olarak yapýlan çalýþmalarý sýralarsak. Amasya tamiminden sonra sýrasýyla Erzurum ve Sivas Kongreleri yapýldý. “Ya istiklal ya ölüm” parolasý ile çalýþmalara devam edildi.

        Mustafa Kemal ve dava arkadaþlarý bir taraftan iþgalcilere karþý halký aydýnlatmak, iþgalcileri uluslararasý arenalarda proteste etmekle mesai harcarken Kuvayý Milliye’nin örgütlenmesi ve iç isyanlar ve de Ýstanbul hükümeti, padiþahýn engellemelerine karþý mücadele ettiler.

        Geceli gündüzlü çalýþmalar sonunda 23 Nisan 1920 gelindiðinde TBMM açýlarak günümüzün Türkiye Cumhuriyeti’nin temeli atýldý.

        23 Nisan, I. Ve II. Ýnönü Savaþlarýyla milletin naküs talihinin yenilmesini müjdeleyen bir gündür.

        23 Nisan Sakarya Zaferini müjdeleyen bir gündür.

        23 Nisan Baþkomutanlýk, Dumlupýnar Zaferlerini müjdeleyen bir gündür.

        23 Nisan egemenliðin padiþahtan alýnýp millete verildiðini müjdeleyen bir gündür.

        Bizler bugün yurttaþlýk bilincine kavuþmuþsak, kadýn erkek eþitliði saðlanmýþsa ve çaðdaþ uygarlýk düzeyine eriþmek için hýzla yürüyebiliyorsak bunu Mustafa Kemal Atatürk ve silah-dava arkadaþlarýna borçluyuz. Ve bu güzel gün ulusal bayram kabul edilip, “bugünün çocuklarý yarýnýn büyükleri” olacak çocuklara armaðan etmiþtir Atatürk.

        23 Nisan Ulusal Egemenlik Bayramý’mýz kutlu olsun. Bizlere düþen biricik görev O’nun dediði gibi:” Tek bir þeye ihtiyacýmýz var çalýþkan olmak.” Çok çalýþacaðýz, birlik ve dayanýþma içinde elde edeceðimiz baþarýlarla bu ülkeyi bizlere emanet eden büyüklerimize layýk olabilmenin mutluluðu tatmanýn huzuru ile geleceðe güvenle bakabileceðiz.