Ben Konuşsam Öteler Daha Yakınıma Gelir

*
*
*

çocukken gökyüzü daha geniştir
yollar daha uzun evler daha büyük 
ve babamız dev gibidir 
sonra alem değişir
belki de öyledir
belki de büyüyen sadece zamandır
zaman bize dokundukça
büyüdüğünü düşünür insan  

herkesin içinde perdesi kapanmayan bir şeyler mevcut
herkesin yaşayacağı cinsten
çeşme susuz toprak kuru ağaç dalgın anne ihtiyar
çocukluk ta uzakta bir yerlerde
gürül gürül çeşmeler
bereketli topraklar
çok yapraklı ağaçlar 
gülümseyen anneleri yazarsın susuzluğun geçsin diye 
geçmez…

zamanı yazıda dondurmak istersin 
baban ölür…
ağzından köpükler saçan beyaz ve hırçın bir at 
koşmaya başlamıştır artık
uzaktan duyulan seslerin yanına uzanacağın ana kadar 
bin bir türlü hayatı yaşarsın
gitgide uzaklaştığını ana geri dönersin
çocukken başladığın yere
babandan kalan hatıraya
bir odanın zamanı boğduğu yere
büyümek ile ilgili yalanın son nefesini verdiği yere... 

ve sonra
kurduğun her cümlenin bir muhatabı olur
onlar kendiliğinden bazı kişilere doğru kıvrılmakta
kendine anlatıyorsun  beklide 
kendini ikna etmeyi deniyorsun
hangisi daha teskin edici 
yazmak mı
hayat mı

ben kiminle konuşursam konuşayım kendimle konuşuyorum
kendimle konuşuyorum ben
kimse olmasa da olur 
ben kendime anlatıyorum her şeyi
kendimden kendime uçsuz bucaksız mektuplarla
yazarken 
konuşurken 

bir akşam şarkısı gibi parlıyorum orada 
hangi meselenin ne olduğu hakkında 
hiçbir bir fikrim yok artık  
yokluğun damarlarını eski bir kanla dolduruyorum ki 
yalancı çıkmayayım kendime 
yazı bir perdedir çoğu zaman
perdeyi aralayan var mı ki
uzun zaman uyursun
ve uyanırsın 
sonra bilindik şeyler
ne uykuna dönebilirsin
ne uyanıklığına
yazarken 
konuşurken

bazen memleketimden bahseder bir dost
o memleket dedikçe 
benim göğsüm sıcak bir kalem tutar gibi genişler
nefesim sıklaşır
heyecanın her türlüsü yığın yığın
alakalı cümleler yığını 
o anı hep kendime anlatırım
yazarken 
konuşurken

ben konuşsam öteler daha yakınıma gelir
istesem de gitmemezlik edemem
ki ılık bir rüzgar gibi 
bende bunlardan o kadar var ki 
ne zaman buğdayların üzerinde uçuşan rüzgarlar görsem 
memleketimi hatırlarım
birde onun sarı saçlarını
gel de konuşma
gel de yazma

bakımsız
dağınık
dalgın
boyası dökülmüş evleri gibiyim memleketimin
yazmasam 
konuşmasam
her gece ben 

redfer
( Ben Konuşsam Öteler Daha Yakınıma Gelir başlıklı yazı redfer tarafından 31.10.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.