Terli bir bulutum ufka konuşlu
Yaşanmışlığın mimarı iken tenimdeki
nem
Umudun da tortusuyum
Usulca içime yağarken
Ve aşkın kokusu düşlerimden
Firar eden sana duyduğum özlem.
Renkler solgun, sevgili
İklimler nasıl da dargın…
Hele ki o güfteler yok mu aşkın
tahtına kurulmuş
Bazense basan yaygarayı
Bir çocuk gibi sokağın köşesinde
unutulmuş.
Tinimde saklı mehtap
Terimde gizem
Titrimse şiirlere manalar yüklediğim
Adeta körüklü bir araç gibi
Yetindiğim yetinmediğim ne varsa
Yitirdiğim bunca insan bunca zaman
Sefil bir düşün tema’ sında saklı
İzafi olsa da mutluluk mutluyum ben
Senin varlığına düşkün
Bir anne gibi başını okşayan ılımlı
bir meltem
Metanetimle kök söktürürüm zalime
Masumiyetimi kıskanır melekler.
Mahrem ruhumdaki odalarda katık
yaptığım izlekler
Bir köşem kış köşesi diğer köşem kuş
misali uçuşan
Kanatlarım ve gövdem
Kıştan ırak
Yalnızlığa tutsak
Oysaki aylardan henüz Şubat
Bir rengim varsa benim solgun
Bir ismim varsa söylemedikleri
Nasıl da nutku tutkun
Aşkın ibaresi bir şiir
Bir şiirin gölgesi uzandığım nesir
Bir nesrin neşri kayıp neşem
Ve işte İlahi Düşlerimin habercisi
Gaipten gelen coşkum ve sevgi
İhbar ediyorum geceyi
Günü tensiye edip sokuluyorum
karanlığa
İzah ediyorum sözüm ona içimden
geçenleri
Dış sese dargın kırgın artık ne dersen
Diyemediklerimi benim yerime söyleyen
Tanrı
Aşkın aksi
Aşkın hicvi
Unutulmuşluğumun da coğrafyası
İçerlediğim iklimi
Yelek gibi geçirdiğim bedenim
Beylik değildir de hani cümlelerim
Azat edilesi bir mahkûm gibi
Kor hecelere tutsaklığım yarına
düşkünlüğüm
Ve mazimi örttüğüm o beyaz örtünün
Bilemedim de kefen bezi olduğunu.
Bayrakları açtım işte
Şeffaf bir zeminde katladım izlerini
dünün
Kat ettiğim yolun sonuna gelememe
ihtimali
Öykündüğümdü oysa ölüm
Ne de olsa şiirdi ibaresi
Ölümsüzlüğün resmini çizdiğim bir
dize ve bir iklim ve…
Sayamadığım kadar neden bazen uçuk
kaçık
Bazen bir dizede çıkan uçuk misali
Bindiğim uçağın gövdesi
Nasıl da misliyle büyük ve uzun bir
minvalde
Kenetlendiğim aşkın ve hayallerin
bildiğim kadar
En uzak ülkesi bu devrin
Kapışanların nezdinde
Uzun uzadıya sevdiğimsin
Sevilmekten geçtiğim kadar
Kendimden defalarca geçtiğim
Ve geçimsiz ruhumla eşlik ettiğim
Adına umut denen iklim
Bil ki ikiletmeden ve içten sevdim
ben seni
Hem de bir ömür kozamdan çıkmadığım
kadar
Tek geçtiğim varsa yoksa sevgi…