Düş mektebi ömrün…
Hani, hani, kozasında saklı sevginin.
Ve iman gücünden
Kat çıktığımız hidayet ve aşkın
Rüzgârı
Neye delalet sahi bunca yalnızlık?
Ve asalet yüklü evrenin her bir
neferi
Elbet
Aşkla ihya olan yürek
Tüten bacası da huzurun
Yaşamın kat sayısında saklı adeta
Varlığın içindeki yanık can yakarken
sessizce.
Mevsimi ihbar ediyorum, Rabbim…
Ah, Rabbim nedir bu izdiham?
Oysaki aşk ve inanç diye çıkmamış mıydım
bu yola?
Hani, baş koyduğum
Uğruna sevdiklerimin…
Hani azat ettiğim rüzgâr içime içime
esen…
Çemkiren iblis
Çemkiren zalim
Zulmün katlarında yeşerdim oysa ben
Katların hezimetinde
Ne isyan bildim ömrü
Ne de aykırı olduğumu vurguladım:
İmandan aldığım gücü değişir miyim
hiçbir şeylere?
Sevginin mertebesi ve dokunulmazlığı
değil miydi?
İçimdeki yoksunluğu ve yetimliği
dindiren…
Hüznü yarıladı sağanak
Ömrü de yarıladım…
Yalnızlık ne ki varlığın benimle
iken?
Yas ne ki sevdikten sonra?
İtaat ettiğim yer gök
İdrak ettiğim var yok
İbraz dahi etmediğim bunca eziyet
Lakin meziyet bilmedi mi kâfirler?
Kimim ben, yok önemi.
Kindar mıydı insanlar ezelden?
Değil bilmek aklımdan dahi geçmedi.
İnancın şahikası her zerrem
Varsa yoksa rengim beyaz ve meltem
Gibi esen pembeden bir şal
Alı al moru mor iblisin
Rengimle aşkımla müridiyim ben sevgi
dolu evrenin.
Iskaladığım mutluluk ne ki?
Hoyrat rüzgârın da fendine yenilmedik
mi?
Hazan ötesi bir mevsim
Mevsim ötesi bir coğrafya
Yüreğimde saklı okyanus ve sonsuzluk
Matemimle büründüğüm
Aşkımla bir açıp bir soldurulduğum
Yankısı olmada da duygularımın
Hicreti varlığın
Günde kaç vakitten öte ezanla
yolculuğum.
Tini aşkın matem
Hüznün karekökü özlem
Rengimle ulaşmaksa bildiğim o ulvi
rakım
Dokunmak sadece dokunmak en tepeye
Buluşmaksa Rabbimle, meleklerle
Dünyadan geçtim Mevla’m:
Dünyanın malından mülkünden çoktan
Horasan tepelerine mi varsam
Uçtukça yüreğimle elbet tapındığım
sadece sensin sen, Rabbim.
Bir huzme ise sürüklenen peşi sıra
aşkın
Bir hurafe ise insanların isyan yüklü
mizacı
Haşa, Rabbim koru beni
Kodladığın her şifre ile de mutlandır
Ben sonsuzluğa inancıma kefilim
ezelden
Varsa yoksa tüm sevdiklerim
Varsa yoksa kimse ebediye göç eden
İman gücümle sakla beni masum
Sanrı değil sevgi doluyum
Hüzünle çarpıldığım her gün her an
Varsa sen en mutluyum…