Azıcık Bende Deliyim
Bende eşeyim dedim geçmişi kaldıysa külüm
Deliriyor herkes bende katılayım kururken gülüm
Çok severdim okumayı deliydim deliden de fazla deli
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Gizlice okurdum yakalanırdım kaçardım evden
Kitap sarraf eskici dükkanları sevgiydi gönlümden
Gece yarısına kadar okurdum gülerlerdi birden
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Tavlamak için çok kız istedim tavlayamadım
Ben kendimle kızları nedense hiç anlayamadım
Ulaşılmazlardı sanki ne varsa uyum sağlayamadım
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Yaktım baskı yüzünde gönlümde evi tası tarağı
Başıma sokakta yağdırdı Mevla’m kırağı
Bırakmadım deli gibi okumayı sarrafı o durağı
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Gerçekten okuma delisiydim şimdi farkına vardım
Yine deliyim okuyorum dünyaları geziyorum anladım
Anlamak vakıf olmakmış bende kapısını açtım
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Daha çok okumak için başladım işe bende
Tüp taşıyordum evlere kitaplarım cebimde
Okudukça varıyordum cennetten bahçelere
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Her günün vardı bir kitabı romanı çizgi romanı
İstiyorlardı artık bırakayım okumayı yerimde durmamı
Okumayınca yol yürümeyince yollar üzülür sardım yaramı
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Bende böyle bir deliydim sitedeki kardeşlerime katıldım
Aman tatlı delilik olsun kırmayalım şiirleri yazalım
Köprüleri yıkanlar çoktur haydi bizlerde kuralım
Kimse anlamaz ki deliyi anlamalarını beklerdim üzülürdüm
Bıraktım artık üzülmeyi onlar üzülsün yerimizde durmayalım
Yollar bizi bekliyor az deli olsak ta biz deliyiz şiir sevenleriz
Mehmet Aluç