Kabul Eyledim Hasreti

Çalkalandý bu gönül aþk ile nefesle tat geldi bu dilime

Aradým varayým gonca gülüme hasreti verdi aþk bu elime

Ben beklerim aþk elimde dilimde o yârin býraktýðý gülistanda

Tutuþturdum teli kýrýlmýþ sazý elime çalamadým birikti yaþ gözüme

Kabul eyledim hasreti gitmedi gücüme ulaþýrým bir gün nazlý gülüme

Gülistan da çiçeklerle aþk fýsýldadý kulaðýma açtýðý asmadan

Bekle gelir dedi o nazlý yârin güneþ tepeleri aþmadan

Baktým gönlümdeki aþka tam beyan-ý aþk yazar destan-ý aþk o andan

Aþkla o yârin gülüþüyle muhabbetiyle gönlümü doldurdu yüce Yaratan

Kabul eyledim hasreti gitmedi gücüme ulaþýrým bir gün nazlý gülüme

Vadileri doldurdu bunca gam bakmadým yüzüne tutmadým matem

Hasreti aþkla veren Rabbimdir bilirim çekerim hasretini verdiyse madem

Istýrap dürttükçe dürttü feryat et diye ezelden yazýlmýþ dedim levh-i ezeli kalem

Bekledikçe açýldý gonca güller her dem bunu nasýl ifade etsem söylesem

Kabul eyledim hasreti gitmedi gücüme ulaþýrým bir gün nazlý gülüme

Mehmet Aluç

Levh-i ezeli: Olacak herþeyi Allah’ýn ezelden bilerek yazdýðý kader levhasý.