Tütsülenmiş aşk renkli düşler

İnzivaya çekilip de imlecin peşine düşen şair kadar

Yalnız mıdır şehir?

Belki de özet geçtiği

Mevsimi şiar edinmiştir tebaası hüznün

Koyu gözlerinde hengâmenin.

 

İçinden çıkılması ne mümkün hülyaların…

Balyalarca yemin ket vuran ömre

Mutaassıp bir benlik

Gölgelerden kaçan aşk

Allah katında sözlendiği

Her günahla

Basireti bağlanan mutluluğa verilen bir direktif belki de

Sağanağın kininde saklı o kirli mavi

Telaffuzu öfkenin de sabıka kaydı özlemin…

 

Her güme giden şiirde kaykılan güneş gibi

Lades dediği imgelerin seyrinde

Solan çiçek gibi

İçine kapanan bir efkâr

Başatı ömrün gelip geçici bir sağanak

Muteber bilinen her hecede tünemiş gecenin nemi

Gözlerinde balyoz yiyen renklerin dansı

Karaya çalan her film şeridi

Unutulmuşluğun savurduğu binlerce yeis

Tutuşan turkuaz mı sonlandıracaktı bu özlemi.

 

Esefle haykırdığımız

İman gücüne sığındığımız

Kör heceler kora dönerken

Şerit değiştiren zaman ve dünya ve insan

Tabuların asla yıkılmadığı zeminde yan gelip de yatan

Her mizansen

Şekli olmayan bir karede s/özlenen bulut ve rehavet

Tünediği kayrasında ölümün

Yakıp yıkarken sönmez de asalet.

 

Kurşunlanan her hece gök mavisi

Gıyabında anılan mazide saklı belki de sessizlik

Cürmü insanın sevgiye meyyal

Gelip geçici de değil hani

Uğruna yola düşen binlerce sözcük

Tepeden tırnağa sırnaşan rüzgâra

Son sözü de söylemeden şair.

 

Şimdi imleci yuhalanan gölgeden

Alıp da hırsımızı kötüden

İyi olmanın da şerhini düşelim ansızın

Kaybolan ufka bir dalıp da çıkmayalım

Yıldızsın gecenin tenine

Sokulan her bilinmeze

Bir bir sunalım da eksik olmayan niyazı.

 

Şehir ve şiir

Kapışan iki fani yürek tutsaklığın da minvali

Bir hece ihlali dahi zora sokarken ömrü

Gelip geçici olmayan aşkı da beyan edelim bir anda

Kayıp giden dünde kalan lanetle

Üfleyelim tozunu yarının

Ellerimizle değil dokunmak

Uzaktan sevelim şiiri ve yangını

Daha büyümeden de sinelim bir ağacın kovuğuna

Reşit olan hüznü de eksik etmeden

Bol keseden ağlayalım

Tekmili yüreğin

Bir tebessüm dilerken Mevla’dan

Atacağımız her adıma da şahit iken asası özlemin.

 


( Şair Kadar Yalnız Mıdır Şehir... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 9.06.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.