Online Üye
Online Ziyaretçi
Koruyamadık emanetini Ata'm, koruyamadık...
Yüz yıla yakın bir zamanda daha kökleşeceği düşünülen emanetin son demde her yönden içler acısı.
Öncelikle laiklik...Perişan...Ağlıyor, ağlattılar...
Sanayi hamlesi denilip kısa zamanda kurdurduğun onlarca fabrikayı elden çıkardık. Yerine yeni fabrikalar inşa edemedik...
Senin zamanında ve onu izleyen yıllarda tarım ülkesiydik, kendimize yetiyorduk, ürünlerimizin fazlasını dış ülkelere satıyorduk. Ya şimdi? Söylememe gerek var mı?
Eğitim, ah eğitim...Bilim ve ilme dayalı teknoloji üretimini hedefleyen öğretilerden yoksun eğitimimiz ne yazık ki sınıfta kaldı, diğer ülkeler sıralamasında çok gerilerdeyiz.
Geçen cuma torunumun drama çalışmaları gösterilerinde sinevizyon ile bize izlettirilen slaytlardaki o güven veren duruşuna, o keskin bakan gözlerine takıldım da gözlerimden süzülen iki damla yaşa engel olamadan ve hiç de farkına varmadan "koruyamadık emanetini Ata'm, koruyamadık" demişim. Sağımda oğlum solumda kızımın "anne" deyişleriyle âna döndüm.
Adalet terazisinin ibresi bozuldu.
Güven kaf dağının arkalarına kaçmış, gören yok...
Yarınların belirsizliği içinde psikolojik hastalıklar salgın halinde.
İşsiz insanlarımız günden güne çoğalmakta, geçim sıkıntısından dolayı intiharlar artmakta...
Bütün bunlara rağmen bizler ümidimizi kaybetmiyoruz.
İnanıyoruz ki her gecenin bir sabahı var...
Ve yine inanıyoruz ki, gelecek daha güzel olacak...
Sanayi, teknolojide yepyeni hamlelerle,
Eğitimde köklü reformlarla,
Öz güvenlerimizle,
İleriye olumlu adımlar atacağız,
İşte o zaman senin yüzüne ağlamadan bakabileceğiz.
Selam ve saygılarımla,
Yurdagül Alkan.