Selvi Aðacý
Ey Selvi aðacý es esebildiðin kadar rüzgârla
Gömdüler beni senin yamacýna sere serpe
Güneþin ýþýklarýnda çok yandým serinlet
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Vefasýz insanlarýn vefasýzlýðý beni öldürdü baksana
Esen hýrçýn nefret fýrtýnalarý attý senin yamacýna
Bana acýyan bir oðlum çýktý gömdü senin gölgene
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Vakit gelince her insan ölecek böyle serinlik bulamaz
Sen gibi hatýrýmý soran çýkmaz mutluyum dibinde
Gözümden akan damlalar seni sular kurumazsýn ben gibi
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Köklerini uzat sar beni saraným hiç olmadý bilemezsin
Yalnýzlýk anlaþýlmamak çok zordur kimseye anlatamazsýn
Sen anlýyorsun beni yapraklarýný sallayarak konuþarak
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Yapraklarýnýn hýþýrtýsý bir melodi saz gibi türküler söylesin
Eþlik ederim ben sana zaten þairdim bir emekçi anlaþýlmayan
Bak þiirlerim gönlümde uzat köklerini oku o güzel sesinle
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Gecenin sessizliði senin yanýnda umutlarla parlar yapraklarýnda
Yeþerirsin, kýþ seni kurutsa da görevin yeniden yeþermektir
Herkes bir parça ekmek ister biz þairler bir gülümseme
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Düþlerim artýk köklerinde fýsýldasýn rüzgâra götürsün insanlara
Fazla sert esemesin söylemesin rüzgâr dalgalanmasýn insanlar
Umutla gülümsemeyle baksýnlar varsýnlar beraber yarýnlara
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Þiirlerimiz yetmezse gözlerimiz götürün içindeki gülümsemeyle
Gönlümüzde açan çiçeklerin kokusu var koklat göster yüreklerine
Usulca açýlsýn umutlarýn gülümsemelerin kapýsý neþeyle varsýnlar
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Gülümsemelerimizi sabah olunca umutla topraða eksinler
Ýçindeki þiirle gönüllerimiz gözlerimiz sahip çýkar ekinlere
Titreten akþam rüzgârlarýnda gönüllerimiz ýsýtýr don vurmaz
Yanýnda yatarken huzurla köklerine karýþayým
Mehmet Aluç-Gülveren