Efkâr dolu bir hüzün vardı

Şairin şiir yazarken yüzünde

Binlerce yıldız kayıyordu gözünde

Yazarken kâğıda şiirlerini kâğıt sırlarını saklıyordu

Gülüşünü gülüşündeki sessizliği

Gönlünde kanayan yarasını

Şiir kokuyordu odası kalemi kâğıdı

Yazıyordu binlerce ağıtı

Yazmayla bitmiyordu

İşte bu nedenle

Efkâr dolu bir hüzün vardı yüzünde kaleminde

Zaten şairden başkası taşıyamaz

Yazarken ağlayamazdı

Hangimiz düşmedik beyaz iken kara sevdaya

Sabahlara kadar çılgınca hangimiz

Karda kışta yolunu beklemedik

Gelmeyince üzülmedik

Bir köşe başınca sessizce gece gündüz

Bir kuzu gibi sessizce uysal beklemedik

Gelmeyince üzülmedik

Hangimiz yanmadık

Hangi anne evde bir lokma yiyeceği yok diye

Ağlarken kahrolmadı ki

Evladı anne acıktım derken parçalanmadı ki

Bir vefasız olan kocası terk ederken

Beş parasız yaralar içinde terk edip gitmedi ki

İşte şair bunları yazarken yüzünde tarifi imkânsız hüzün vardı

Her sokak her ev her bakılan gözler geçmişten bir anı saklar

O bekler derdine var mı koşacak canlar

Şair koşar kalemiyle gönlüyle yazar

Şairin cebinde kalmıştır üç beş kuruş derman olmaz ona

Şair mutluluğu yazarken hüzünlüdür yazamaz mutluluğu

Herkesin sevgisi der şair acısı kadar

Bu nedenle yazar etrafına bakar

İnsanı sevmek bizim ruhumuzda gönlümüzde var

Şair usulca çalar evde ekmeği olmayan kadının kapısını

İki ekmek bırakır gözyaşı dolu gönül sevgisi dolu

Varır sevdiğini bekleyenin yanına

Üzerindeki hırkasını çıkarır verir beklerken üşümesin diye

Terk edilen kadının kapısını çalar

Bir avuç umut dolu bir öğün nevale bırakır

Çekilir evine şair

Yazar ne varsa insana dair

Kim duyar hisseder bilinmez duyan vardır

Gözlerinde yaşlar aksa da yazandır ne fark eder ki

Hangimiz düşmedik

Hangimiz sevmedik

Terk edilmedik

Gülümsemedik

Gülümsemedik ama gülümsettik

Terk edildik lakin terk etmedik

Süründük lakin süründürtmedik

Yazdık vardık kucakladık sardık

Bizi saranlar olmazsa da sardık

Beklerken karın altında kaldık

Ama vardık yanında durduk

Yanımızda duran Mevla varken

Biz nasıl düşenin yanında olmazdık

Bekleyenle nasıl beklemezdik

Saranı olmayanı nasıl Mevla sararken

Biz nasıl sarmazdık

Hayat böyle bir şeydir

Sana göre olmazsa da

Başkalarına göre belki bir gülümsemedir

İmtihan böyledir

Mevla böyle isteyendir

Var diyendir

Varılır

Sar der

Sarılır…

Mehmet Aluç-Gülveren

 

 

 

 


( Hayat Böyle Bir Şeydir. başlıklı yazı kul mehmet tarafından 3.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.