Online Üye
Online Ziyaretçi
Eskilerde bak herkes birbirine kefildi
Kefile gerek yoktu söz zaten hep kefildi
Gün geçti unutuldu sözler yerle bir oldu
Dimdik duran güzellik birden bakın devrildi
Devrildi güzellikler altında kaldık bizler
O nedenle atmaz hiç adımlar varmaz eller
Önüne gelen yalan söyler hakikat gizler
Dimdik duran güzellik birden bakın devrildi
Ecdadım dört kıtaya doğrulukla yayıldı
Açtı bak kollarını cümlesiyle sarıldı
Merhametli bakışlar dört kıtaya yayıldı
Dimdik duran güzellik birden bakın devrildi
Gülveren’im anlat sen sözlerin güzelini
Uzat durma düşene boş duran ellerini
Yaşayacağız yine mutluluk günlerini
Dimdik duran güzellik birden bakın dirildi
Mehmet Aluç –Âşık Gülveren
Not: Süleyman Karanfil kardeşimin “Bu Durgunluk Nedir ki…”
Şiirinde “zaman mı değişti” sözlerinden ilham alarak bu şiiri hece yazmaya
çalıştım, sürçü lisan ettim ise af ola.