Yaşamın ağırlığı ellerimizde kalandı Bir adım sonrası uzaklık. Belki de yetmedi hiçbir şey aşka varmaya. Buydu işte, Değişmeyen, An’ın bakışlarındaki son halka. Bir unutuluşun hüznünü öpüyor reyhan Kış kuşları geçiyor gözlerimin önünden Bense bir çam ağacının sırtından bakıyorum dünyaya İncinmişliğimi kucaklayan dalları çocuk gülüşleriyle sahiplenmişim Midye kabukları, çakıl taşları hala avuçlarımda.
Seveceksem, Şarap tutmamalı beni yaşam beni çağırdığında. Sarsmamalı beni her gün ‘Her şey çok güzel olacak ‘’deyip Kendimi yalancı hissetmem Biliyorum, Gözlerimde buldukça hayatı Denizi görmeliyim Öfke duymalıyım Ölmeliyim hatta her defa.
Çocuk gülüşlü sözcüklerin kalbinde ağıt olmak Portakal kabuklarından oyuncak bisikletlere binmek gibi Haykırmak, Ve hissetmek şimdi olamadığım her şeyi.
Cumartesi olmak, Tüm zamanlardan elini çekmek gibi, Dokunarak yumuşaklığına bir çiçeğin Sessiz vedalardan Akşamüstü olurken yüzüm Susmak, İflah olmaz kuytu bir hüzünle gün batımı bir su kıyısında…
( Cumartesiden Sonra... başlıklı yazı Paloma tarafından 25.08.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
