Neminden kaçamam yasın,

Tutmak değil de matemi,

Tutunmak olmalı hayatın gayesi.

İlla ki tutunmak bir yerlerinden

Kibri gömdüğün hangi satır arası ise

Pişekâr’ın sitemini arazlığa mal eden

Gölge yetilerin de uzantısında

Bir nida benzeri değil mi

Yine o ellerim titreyen?

 

Sesimde bile hazan saklı

Neşemde sükûtun derin izleri,

Sevip de sevilmelere niyazımı dinlerken melekler ve Tanrı

Yine kucak açtığım sayısız gönül tenhası.

 

Şimdilerin yoksunluğunu yaşadığımı kim söyledi?

Kim söyledi asla afallamadığımı?

Ya da matemden haz ettiğim,

Esrikli duygularıma niyaz,

Biraz da patavatsız benliğimde

Ara sıra evrenin verdiği ikaz.

 

Yine depreşen özlemin dibinde

Olmadı da kara leke

Ne de alnımda

Gözlerimde her dem ela bir sancı,

Babamdan miras ne de olsa;

Çalakalem yaşadığım şu hicaz makamı güncemde

Sevdiğim sevdiceğim gözleri ufkun

İçimde hep utku yine

Gözlerimi diktiğim yarınlarda

Korunaklı bir lehçede tutunmakla iştigal

Hayatın şifresinde olsa da kaçınılmaz merak.

 

Bir sonraki hüzün nerde,

Deyip de kucak açtığım kadere

İlan edilesi dokunulmazlığın biteviye

Sürgün ettiği yalnızlığımdan çıkıp da yola

Varmayı becermekle gitmek arasında

Kala kaldığım o belirsiz durak.

 

Birden başlamadım saymaya

Ne de atladım seneleri

Belki de akladım ölümün seyrini:

Ne yâd ettiğim

Ne de sevdayı yar ettiğim sayısız yabancı;

İsimsiz her biri ve şanlı şerefli olmalı

Sevginin sicili.

 

Kundaklanmadan masumiyet

İsi dağılıp da gölgelere sızan mecburiyet

Duyumsuz insanların taşıdığı önyargıyı da silmeli

Yine şiirin niyazında saklı o imla hataları…

 

Tıpkı hayat gibi:

Bir yanlış bir doğru.

Tıpkı umut gibi;

Ne kayıp ne de sana doğru.

Tıpkı aşk gibi:

Koruyup kolladığım ilahi bir şarkı

Yine notaları bana ait

Hele ki sevdanın mısralarına dokunurken

Aşkın ayak izi.

 

Üstelik incinmeden sevmeyi şerh düştüğüm,

İncinsem de vazgeçmeyi yok saydığım

Belki de öykündüğüm ama asla övünmediğim;

Belki ördüğüm şiirlerde lehçe lehçe dizip de

Duyguları;

Geri durmadan kurallarından evrenin

Yine aşka koştuğum

Hangi koşut ise şairce bir özlem,

Sihrinde kelimenin yankısı

Şair değil de safi duyguyu içen bir fani;

Ölümüne sevmekse hayatı ve sevdayı

Yola koyulmanın da tam da sırası.


( Şairce Bir Özlem... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 28.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.