Densiz haykýrýþlar cebbar gölgelerde,

Çocuklar asla ölmemeli diyen

Fýtratýn temennisine âmin, deyip,

Satýr aralarýna serpiþtirdiðim bilinmezin tetiðinde

Konuþlu bir kurþunum iþin aslý,

Gün geceye devrildi devrileli,

Yeni güne merhaba demeyeli kaç salise kim bilir?

Mutluluk arþa çýkmýþ da dokunamadýðým,

Sevda yüreklerde ekili deyip de eremediðim

Bir keramet,

Nasýl da sancýlý bir beyanat yine Hakkýn hikmeti,

Daðýlsýn artýk kara bulutlar dünyanýn çok uzaðýna.

Gönülden ayrý düþtüm mü

Yanarým yana yakýla;

Bir bukle hüzün de mi yakýþmadý sanýrsýn

Þu kýrgýn ömrün kurmaca þahitliðinde Tanrý,

Bilfiil yargýlanmadýysam ne olayým,

Hem dediklerimle sakladýðým densiz anlamsýzlýðý,

Gözümden akýtmadýðým yaþa mý sayayým

Kýpraþan minvalinde yüreðin

Hem de tenkit edildiðim onca tahakküm

Yine sýr dolu benlikte

Bir nevruz sancýsý kadar asil ve nüktedan ise.

Kuytular…

Uyutulduðum kabrimde el pençe tüm yorgunluk

Yine ve yeniden gafil avlandýðým.

Susmalara rast gelen evrenin kibri,

Varlýðýn enkazýnda iki dirhem bir çekirdek

Tüm terk edilmiþliðim.

Kayýtlýyým,

Miladým yarýn olmalý

Çok da yorgunum

Oysaki henüz doðmadým:

Sandýðýmda, sanmadýðým ne ise,

Sarmalýnda ömrün hicap ettiðim bilindik tek lehçe

Yine kavuþamamanýn delaleti,

Var yemez sancýlarýn eþkâli adeta

Görünmezliði son hecede tecrit ettiðim.

Gönül gözümden hallice bir týný,

Varlýðýn iktidarý kaç kaçkýn tümce?

Kaç rakýmda buluþacaðýmýzýn beyanatý

Yine hükümlü sürgün düþlerim?

Düþmüþlüðün çok ötesinde

Sýkýþ sýkýþ yüreklerin de cehaleti adeta

Sevmelere nazar deðerken

Celbi kaderin kederle.

Gölgeler belli ki meþrebi yoksunluðun,

Hezeyan ise tutuklu bir günce

Yüreðin kýblesinde saklý tutulasý o rehavet yine

Aklýn ermediði bir tefrika

Bilfiil sorguladýðým benliði

Yetmedi eremediðim hidayeti

Tutuklamýþken Tanrý,

Solumda akýbet yüklü tufan

Saðým hepten saðdýcý kýldýðým

Dualarýma buyur ettiðim hazan.

Z/amansýz bir kelam madem ettiðim yemin,

Suretime sakladým içimdeki çocuðu;

Görmeden niyaz ettiðim onca melun düþü;

Düþünüp de içinden çýkmayý beceremediðim

Haraç mezat ortalarýnda bir yerde,

Neye delalet ola ki,

Sakýndýðým göze batan aþk misali

Bir de yüklendiðim rehavete

Yine çalýmý kaderin,

Esir tutulasý ne çok beyit,

Ölüp ölüp dirilmelere doyamadýðým:

Hayli sakýncalý bir hüküm yine

Kalemin verdiði,

Kýrmadan da kalemi ölmelere denk düþtüðüm,

Geceyi zindan gündüzü zulüm bildiðim,

Tantanasý ömrün zakkum misali düþkün bir

Sevdayý buyur etmiþken yüreðin matemine.

Ermediðim gecelerin yasýný tutuyorum

Biraz da akýlsýzlýðýn cezasý iken…

Ýkilem yüklü ruhun hayatla pekiþen cehaleti,

Ve yine geçkin imgelerde terk edilmiþliði þiirin.

Sondan baþa ayrýþtýrýldýðým o tapýnakta,

Firavunlara rast gelmenin metaneti mi yoksa

Ýnancýmý körükleyen onca mizaçta

Esefle anarken adýný rahmetin nice münafýk,

Derlenen bir beyiti de asarým hani baþucuma,

Ýçinde kaybolmaktan da asla yüksünmediðim.

Uzuvlarý titrek mahþerin,

Derin çok derin makberi son ümitlerin;

Yine dokunamadýðým o terennümde gizli

Bir beyanat adeta,

Kansýz bir ihtilal kadar da soðuk bir hegemonya

Basireti baðlý mutluluk iken

Kapýp koyuverdiði aryalar,

Tüfekler dahi matemde

Ölüme kilitlenmiþ son izlekte.