Zamanýn tükettiðini sanýrdým insaný,

Bilemedim insanýn zamaný çarçur ettiðini,

Desem bir yalan da ben mi ekeceðim andýkça aþkýn sýzýsýný?

Dediklerim mademki racon kesiyor hangi ahkâmsa

Yüreðin terennüm bildiði

Bir de yüksek voltajlý bir ölüm adeta

Þiirlerde kýstýrýlmýþlýðým:

Hanidir nidalarýmý çalan adamlara kýzgýným

Bir de ellerinde bez, kova

Tebeþir izlerimi silen kadýnlara isyaným.

Öyle ya; dünkü çocuðum bizimkilerinin nazarýnda,

Bizden bilindik bir seyir yine

Yürek martaval okumaktan geri duramazken.

Sahi nerede kalmýþtým, demelere mi gebeyim yine?

Doðuma sancýlý girmekse boynumun borcu

Eyvallah þiir yürekli mizacý sevdiklerimle örülü dünyamda

Yine satýr baþý yaptýðým bir gece.

Geceyi mimlerken þair

Ve derine gömmüþken sevgisini,

Seyrine de doyum olmaz hani sevgili bildiðim bir cümleyi

Daha evlat edinmenin verdiði hazla

Rükûa durduðum o mihenk taþý.

Mademki yüreðin yoldaþý,

Ne duruyorsun sefil kalem,

Bir de demediklerimi desem

Nasýl ölümlere maruz kalacaðým kim bilir?

Önce bir imla hatasý

Derken yüreðin kayýp hizasý

Bir de diþ bilediðim imgelere verdiðim selamý almazken þair,

Hem kim demiþse ne güzel eylemiþ:

Ben seni ölümüne sevdim.

Ve son bir koz daha yine þiirin damý

Bir nakarat kývamýnda

Kapsamlý bir var olma telaþý ya da en iyisi

Sus payý bir söylem farz et ne varsa söylemediðim,

Bir de kovuðunda kaç hezeyan biriktirmiþse

Yüreðin kayýp naþý;

Hem de düþkün bir sevda nispetinde

Ne de olsa gidip gelmelerinden mesulüm

Yorgun yüreðin fýtratý mademki gizlenmiþ

Bu son þiirde.