İçeriden başlar depreşmeler
Huzuru kaçırır kelimeler
köhnemiş yüreklerin
Aydınlık toparlanır hücum eder insanın nefsine
Bekleyişler hiç gitmez nöbet bekler insan adına
Dünyanın onca ağıtını haykırmak için insanlığa
Bir bildiği olmalı kelimelerin
dökülmeli havuzundan
Pay edilmeli adilce her
kelime insan almalı payına düşeni
Miras değil bu kavgaların ateşi tutuşsun
Her kelime bir yol çizer
ihanetten yana değil
Hayırsız insan
değiştirir kelimelerin rotasını
Sabır erdemin
baş tacı başsız kalmamalı insan
Vakti ziyan ederse veyl
olsun der kitap
Her sokağın yürüyüşü farklıdır
Kimi çakıllı kimi
toprak kimi taş kimi beton
Ey insan
hangi dehlizlerde oyalanmaktasın
Kan sıcak ve oluk oluk akar damardan
İnce beden buz kesilir yüzleri maskeli insanlar içinde
İnsanlar iki türlü maske
taşır sabah akşam ibadet gibi
İşlerimizin sonu hayra yol almalı
Yollar uzun olsa da yolcu
yolcu olduğunu bilmeli
İçeriden başlar depreşmeler
Varla yok harmanı karır insan
Elle tutulan gözle
görünen serap değildir
Çöller çıplak insan
ölünce de çırılçıplak
Vakti ziyan ederse insan
veyl olsun der kitap…
müslüm tekaltun