Online Üye
Online Ziyaretçi
kap kara sokakları aşıp
ellerimde resmin ile
bir veda etmeden sana
adımlarım izmarit olmuş
yapa yanlız ışıksız odalarda
şimdi ben kamçı yemiş tay gibi
dört nala koşuyorum am ma
elin koynundasın mutlumusun değilmisin bilemem
neye yarar geç kalmışım bir kere
cennet şerbeti dudağına
ve artık hiç bir ruh yanaşmadan
siğaranın dumanı gibi geceni bölmeden uzuyorum
içim aşk bombardımanında
dışım yosun bağlamakta
sevi ağaçlarını unutan ruhum
hayasız içki kadehinde
gözlerim çaresiz sana veda etmeden
çırpınıyor hıçkırık ile kaderin dizlerinde
irfan kökten