Tümceleri öðüttüm dün gece

Ve ýskartaya çýktým bir kez daha.

Bir kez daha pervasýzlýðýmý rehin verdim düþ pazarýnda:

Kuruttuðum imgeleri astým balkondaki kopuk ipe

Ve saydým kerelerce arýttýðým ve arýndýðým gözyaþlarýmý,

Oysaki sus gelmiþti dudaklarýma ve onca hezeyanýn tekelinde,

Galip gelmiþtim ölüm öncesi,

Oynadýðým sobe yüklü sevinçlerle,

Saðalttýðým yaralarýmdan damýttýðým her düþ’ün tekerinde

Ve oyunbaz çýðlýklarýmýn hezeyanýnda,

Kurumayý beceremezken göz pýnarlarým.

Islaktým hem de nasýl

Ve alabildiðine çatýk kaþlý isyanlarým,

Boyumdan büyük ettiðim onca sözün tekelinde,

Sýzan öfkelerle yýkanmýþ iken

Göðün isi ve nemli miðferi kayýp askerlerimin,

Kurþundan her biri ve kalbim nasýl da aðýr,

Kurþun kadar kuþandýðým acýnýn

En tarifsiz týnýsý iken kulaklarýmda o ýslýklarýn,

Yüreðinden damýttýðýn.

Söz sevgili kalemim bil ki söz,

Ne köze dönüþürüm ne de israf ederim onca tümceyi.

Söz yüreðim söz,

Bil ki ben en çok ölümsüzlüðünü sevdim,

O sözü özü bir imgelerde çoðaldýðým

Ve öldüðüm günbegün yeniden doðmak üzere.