Zaman akýp geçerken, dur demek manasýz. Geçen hiçbir an geri gelmez. Sana dur diyemediysem sebep budur. Çünkü bir çýð gibi büyürken aþkýn içimde, altýnda kalacaðýmý biliyordum o büyük çýðýn.  Gittin ve þiirler de gitti seninle. Umutlarým yarýna kapý aralasa da ben hep dünde yaþadým. Çünkü yarýnlarýmda olamayacaðýný biliyordum. Ne çok þey biliyormuþum senin üzerine. Hiçbirinde zerre fayda yok. Zararýna yaþýyorum hayatý. Üstü kalsýn desem de altýnda kalýyorum hep alttan aldýklarýmýn. Seni de alttan aldým. Sýrf bu yüzden yukarýdan baktým aþkýmýza! Belki de bu yüzden bitti. Çünkü ne zaman aðýz dolusu bir gülümseme yayýlsa yüzüme ardýnda hep o kara kýþ oldu.

Rüzgâra haber eyledim. Ne varsa sana dair hep ondan öðrendim. Yokluðunda bile senle doluydum. Hem suç sende deðil. Bu aþký leylekler getirdi. Kaçýnýlmazdýr göç zamaný!

Kusura deðil belki ama aþkýna çok baktým. Ve o ne büyük bir kusurdur ki zerre bir filizlenme bulamadým. Ne desen fayda vermiyor. Yokluðun varlýðýnla kavgalýyken, gündüz ile gece nasýl bir olsun. Dileðim Rabbimden bana b/aþka bir dert vermesin!

Sana baharým dediysem suç mu? Hem sevda da mevsimlere benzer. Öyle olmasa neden açsýn ki gönül bahçemde çiçekler. Yüzümün nuru sevdamýn enginliðinde gizlidir. Ýçine giremediðin aþký boþ býraktýn.

Ne zoruma gidiyor biliyor musun? Nereden bileceksin. Bilsen yanýmda olurdun. Koca kalabalýklar içinde yalnýz yaþýyorum. Hangi kavgaya karýþsam aðýr sevdalý oluyorum. Senden sonrasýný soruyorsan, senden öncesine bak. Nasýl seni tanýmadan önce hayatým berbat olduysa, þimdi seni tanýdýðým için piþmaným. Ne acý ki karþýma çýksan da çýkmasan da canýmý acýtýyorsun.

Kulaklarýmý iyi açmasam belki de yalan yanlýþ þeyler duymayacaktým. Kalbimi hiç sorma. Kimsesizler yuvasýna dönmüþ. Bir tek sen kimsesiz deðilsin her halde!

Sana son s/özüm bir daha sakýn aþkýma çýkma. Görmeden çarpýlabilirim…