GÜNEÞLÝ SABAHLAR

Iþýklar kapandýðýnda baþlar aðýtlar,
Karanlýðýn içinde büyür çýðlýklar,
Yalnýzca hastalýklar deðildir geceleyin azýtan,
Ýnsan ruhunun üzerinde de gezinir gecenin laneti,
Sonra hiçbir þey olmamýþ gibi uyanýr insan,
Güneþli bir sabaha.

Geceleyin olur aslýnda ne olursa,
Þehvet ve nefret iç içedir.
Dokunulmaya aç bedenler sýrýlsýklam sarýlýrlar çarþaflara,
Hiç bitmesin bu pürüzsüz sýcaklýk diye düþlerken,
Davetkâr ýslaklýklarda son bulur hazzýn dokunulmazlýðý.
Sonrasý koþup da ulaþamamanýn piþmanlýðý,
Sonrasý unutmak için uyumak.

Öyle bir açlýk gizlidir ki çýplak bedenlerin içinde,
Hiçbir zaman hiçbir dokunuþ doyuramaz bu açlýðý,
Doyuruldukça derinleþir,
Doyuruldukça yutar bedenini insanýn. 
Aptal aptal gezinirken þehvetin karanlýk yollarýnda,
Birbirine aþýk bedenler,
Çýkmaz sokakta görmeye baþlarlar birbirlerinin mahremlerini.

Ýþte en sevdiðinin bu halini görmek için dertlenirsin,
Gördüðünde ise ýssýzlaþýr birdenbire ruhun
Ve insan istediðine kavuþtuðunda eskimiþtir isteðin,
Yeni þeyler istemeye baþlarsýn sonra.
Güneþli sabahlarda son bulur bu yenilik isteði,
Geceyi hatýrlamamak için boþ sözler edilir.
Geceyi hatýrlayan ise geceden alacaðý olandýr.

Geceleyin bozulur tüm yeminler
Ve güneþli sabahlarda hatýrlanýr tekrar.
Kim bilir kaç beden gezinir gecenin içinde aç aç,
Kim bilir kaç yemin bozulur gecenin karanlýðýnda,
Ýyi ki güneþli sabahlar var.

MESUT ÇÝFTCÝ