Üstüme örtün geceyi yârim den ayrý kalmýþým

Karanlýk gönlüme kýlýf olur üþenmeyin örtün geceyi

Hasret sokaklarýnda hep gezdim bana siz acýmayýn

O yar bana acýsýn onsuz kaldým örtün üstüme haydi geceyi

Býrakýn hiç uyanmayým hep uykuda kalayým

Ayrýlýk zehirli ok býrakýn uykuda kalayým uyandýrmayýn beni

Yazdým tüm þiirlerimle býraktým kalemimi neden diye sormayýn

Gönderdim yâre þiirlerimi beðenmez ise sakýn kýzmayýn ona

Þiirlerim benim gibi üþür rüzgâr eserse benim üstüme örttüðünüz gibi

Üstüne siz geceyi örtmeyin baharlarý örtün bahar koksun

Ah o vefasýz yar kendisine yazdýðýmý anlasýn hatasýný bilir belki

Ya da býrakýn benim gibi yabancý kalsýn bir köþede okunmasýn

Parçalayýn yüreðim gibi nasýlsa deðeri yok benim gibi

Silinsin yârin zülfünde silinen ellerimin izi gibi üzülmeyin

Ben alýþtým artýk örtün üstüme geceyi daha fazla iþime karýþmayýn

Mehmet Aluç