Hangi ay güneşi alır koynuna,
Daha turunu tamamlamadan gece
Eski bir yıldız işkencesidir sarılış
Sıratın haylaz iplerinde biz sendeledikçe
Hangi düşün yumağı sabrımızdan kabadır
Eski bir hiyeroglifi gibi sus pus iken yürekte hece!

Çalsam gökyüzünün tunç kapısını
Diz çöksem kâinata yalvarsam
Unutulmuş hatıraların yırtık ceplerinden
Sen en yüce aşkları çıkarsan
Gönlümün yazgı defterinde ismini bulsan 
Alnımdaki çizgileri ellerinle ezberlesen
 
Hangi nokta en son menzildir söyle!
Aşk ölümdür, sevip de dönen var mı geriye!
Say ki sağırım, miller çekilmiş feri yitik gözlerime
Zaman alıp götürmüş çok şeyimi
Her yenilgide kendime döndüm yine de

Arzularım aksak bir zaman makinesi
Güneşi emziriyor gönlümdeki o kadın
Söyle bana hangi düşün seherindesin!
Hangi yangın örter üşüyen göğsümüzü!
Ömürler tükeniyor, hissettir varlığını çizgilerimde
 
Boşuna uğraşma, saptayamazsın hüznün derinliğini
Ruhumun gömütlüklerinden ilençli gövdemi çıkarma
Alev bakışınla erit buzdağlarımı, yakın ol katmanıma
Kadın sevilerinle okşa şu kasvetli gökyüzümü
Yıkanayım ansız yağan tutkulu yağmurlarında
 
Selahattin YETGİN
( Alev Bakışlarınla Erit Buzdağlarımı başlıklı yazı S. Yetgin tarafından 20.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.