'Ne zaman uzağa dalsa gözlerim. Yanı başımda beliriveriyorsun.''


Saati sana kurdum sensizliğe uyandım. Şimdi ne kadar erken davransamda hep bir geç kalmışlık hali. Ne geriye alabiliyorum saati ne de ileriye gitmek mümkün. Hayat işkence ederken her saniyesinde acı çektiğimizden iyice emin olmak istiyor belkide!

Ben ki bir tek yazarken kendim olabiliyorum. Dilim döndüğünce konuşsam da, elimden gelen tek şey yazmak... Hayat benden aldıklarıyla başkalarına mutluluk dağıtırken. Yalnızca ardından baka kalıyorum malesef. Ne bir itiraz hakkım var. Ne de başka bir şansım. Bir daha dünyaya geliş şansım yok. Olsa da ben istemezdim zaten. Öyle zor ki olmak istemediğim bir adam olarak yaşamak. Kendim olmaktan çıkıyorum bazen. Olmak istemediğim insanlar gibi oluyorum. Onlar gibi konuşuyor, onlar gibi hınzırca gülüyor, onlar gibi zulm ediyorum kendime. Yoksa bir insan durup dururken niye kırsın ki kendisini...

Sokaklardan geçerken herkeste bir telaş var. Kimi işe kimi de okula yetiştirmek için bir koşuşturma halinde. Bir tek ben ağır yürüyorum. Adımlarım bana küs sanki. Bir tek yazarken kendimi mutlu hissediyorum. Kimseye söylemediğimi, bazen kendimden bile gizlediklerimi avazım çıkana kadar yazıyorum. Bazen de yazamadığım zamanlar oluyor. Böyle zamanlarda azalarım benden öç alırcasına canımı yakıyorlar. Susuyorum yaşarken olduğu gibi yazarken de susuyorum. Sanki ben sustuğumda çıldırıyor canımı yakan herkes. Susarak öç alıyorum onlardan. Tıpkı azalarımın benden öç alması gibi...


''Ne zaman uzağa dalsa gözlerim. Yanı başımda beliriveriyorsun''


İçimde adını bilmediğim lakin sözlerini ezbere bildiğim bir şarkı gibisin. Her mısram sanayken adını ağzıma alamıyorum. Korkuyorum çünkü hangi ismi ağzıma aldıysam bir zaman sonra herkesleşti. Oysa sen milyon çiçekler arasında nadide bir gülsün. Aşkın sembolüsün. Ağzıma alıp da herkesleştiremem seni...

Ama dedim ya;
Saati sana kurdum sensizliğe uyandım. Şimdi ne yapsam da yetişemiyorum sana. Ardından baka kalıyorum umutsuzca. Her an dönecekmişsin umuduyla. Kendimi kandrdığımı biliyorum. Ama sende beni yalan söyleme zorlama. Unuttum derim işin içinden çıkamazsın...

''Ne zaman uzağa dalsa gözlerim. Yanı başımda beliriveriyorsun.''

( Ne Zaman Uzağa Dalsa Gözlerim başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 26.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.