Online Üye
Online Ziyaretçi
Umutlar çalıntı mı,
söyle
Ya da saklı iken
yankısı
Hele ki devinirken
zaman
Sormak düşerken payıma
Vakıf olamadığım ne
ise…
Tedirgin tüm lehçeler
Ve tüm insanlık:
Yoldan çıkmış ne de
olsa
Adına düzen denen israf
Yüklü sancısı
insanoğlunun.
Herkes el pençe divan
birbirine
Yığılı ne varsa yürekte
Kokan, tüten yine de
duymak istemediğim
Acı yüklü her gün
Koşullanmışız biteviye
Sona gelmek bilmez
garip hüzün.
Kıyısında tümcelerin
Çıkmış yoldan bir kez
nefsi beşerin:
Gıyabında ne söylesem
de
Gönül gözü ile bakmayı
bilmedikten sonra
Varsın eşrafım vursun
beni yerden yere.
Heyecanı biter mi
döngünün
Tüm muhalif tınısı
çınlatırken kulağımı
Bir kelamı ile dostun
Saf tutarım en önde.
Yankısı, yılgısı
Ölümün bedendeki
katsayısı:
Ne çok kanca takılı
Zihnimin kıvrımlarında
Belki de asmalıyım
kendimi
Tepedeki o zincire.
Kurallar yağarken
Hüzün çöreklenmiş en
derinde
Aşk’ın mağlup o yargısı
Kadar esefle kınarken
yüreği
Vazgeçememenin bedeli
belli ki
Hayatın tek gerçeği.