Bileþkesinde o izafi birlikteliðin;

Sonuna geldiðime kani olduðum yolun

Ýzdüþümü kadar belirgin aslýnda

Adýna aþk dediðin.

Kýsýtlý bir öngörü kadar

Sýnýrý kayýplarda

Bir o kadar ihlal olmuþ

Peþin hükmün o çetrefilli tahakkümü

Kadar akýl dýþý,

Dolandýkça dolanan o kör düðüm.

Yadsýyamayacaðým kadar içinde

En baþýnda belki de,

Hele ki tedirginliðin yansýttýðý o pervasýzlýk

Kadar sýra dýþý,

Yetilerimin duraðanlýðýnda

Soyutladýðým ne varsa

Sana dair.

Gölgenin gücü kadar

Bazen tek bir sözcüðün

Bile yettiði o göreceli izlek;

Yine de inkâr edemediðim

Gözüm açýk gördüðüm düþün.

Kýyýsýnda çoðu þeyin hele ki

Ramak kalmýþken sona.

Acýlar indirgense keþke,

Keþke sýfýrdan baþlasam

Ömür denen döngüye.

Bak iþte, geldik gidiyoruz

Son duraðýn ne olduðunu sorma sakýn;

Görmez misin nasýl da aþikâr.

Ýnkâr et istediðini

Tutuk dilinin isyaný mý yoksa

Bu yalýtýlmýþlýðýn…

Kural tanýmaz dünyanýn isyaný belki de

Onca kýlýfa bürünmüþ yalan.

Önce bir isyaný bastýrdým kopan içimde,

Soluklandým her satýr arasý

Baðnaz ritüellerin girdabýnda

Kaybolmak kadar sýra dýþý bir imgelem idi

Tüm olup biten.

Tahakkümlerin yoran tekdüzeliðinde

Görmezden geldiðim

Sancýlý üç beþ cümle belki de

Sakýncalý kimliklerin nezdinde

Esir düþtüðüm bir insan pazarý.

Aþkýn yok olduðu bir coðrafyanýn

Kayýp ahvali kadar istem dýþý.

Tümceler, tozu dumana katan

Tutarsýzlýðý kadar mubah aslýnda

Yenik düþmek aþka ve hayata,

Ýmgelerin gücü üzerine

Ettiðim her yemin,

Duyduðum her sitem

Ýnkârý ne mümkün,

Uzak düþmüþüm bir kez benliðimden.

Kanýksadým defalarca zulmü

Görmezden gelsem de

Söz tutmadý gönül,

Sözlere kýlýf geçiremediðim bir günün

Ýzdüþümü adeta mekânýn baðýmsýz addettiði

Yordanasý bir rüyanýn bulaþmýþken izi

Üstüme baþýma,

Duraksadým kerelerce

Açmadan önce gözlerimi.

Yanýldýðým her ne ise

Yalýtýldýðým göreceli dünyalarýn nezdinde

Can vermek kadar olasý aslýnda

Uyanmak yeni güne.

Sorularýn ivmesi alabildiðine somurtkan

Ýþlevselliði kadar ahenksiz

Boyutlarýn anlamsýzlýðý.

Devinmek ise aslolan,

Hatta yýðýlý söz öbeklerinin merkezinde

Can bulmak ise tek duyumsanan

Sormuyorum artýk;

Nedir gerçek nedir yalan.

Bir gölge misali

Üstümü örterken gece

Soyutlandýðým ülkelerin izini taþýrken biteviye.

Yordarken aslýmý,

Sormadým inan ki

Bu sorunun aksini.

Yansýyan çýplak gerçek,

Damýtýlmýþ sözlerin bende uyandýrdýðý

Tek izlek.

Alabildiðine tedirgin

Yeri geldi mi kopamadýðým o düzlem

Fazlasýyla derin ve engin.

Kümeler yýðýlý iç içe

Bir kez geçtim kendimden de

Vazgeçemedim sevmekten.

Muzdarip olsam da

Hele ki þu zemin nasýl kaygan,

Elim boþlukta yeniden

Beden yorgun akýl hepten gitmiþ baþtan.

Sýðýnaðým gün gibi aþikâr

Mütereddit günlerin gölgesinde

Devinirken yaþam,

Kýyýsýnda soluklandýðým ne çok kelime.

Andan ve mekândan baðýmsýz,

Kopartýldýðým dal kadar

Kýrýlgan her bir izlek

Benden arda kalan.