Online Üye
Online Ziyaretçi
İSLAM KARDEŞLİĞİ
Ey gül yüzlü Nebi,
Her haliyle bize örnek olan Efendimiz, Rehberimiz
Asırlar önce:
“Sizden biriniz kendisi için istediğini,
Mümin kardeşi için istemedikçe,
Gerçekten iman etmiş olmaz”, demiştin.
Bize İslam kardeşliğinin yolunu göstermiştin.
Medine’de Muhacirle Ensarı kaynaştırarak da
Kardeşliğinin en canlı örneğini vermiştin.
O günlerde
Mahzundu Mekkeli Müslümanlar,
O İslam uğruna her türlü eziyete katlanan,
Senin bir sözünle kuş olup kanatlanan fedakar insanlar.
Mahzundular evlerini yurtlarını bırakıp göç ettiklerinde.
Sonra yardımseverliğin sembolü Ensar karşıladı onları Medine’de.
Açtılar sonuna kadar kapılarıyla birlikte yüreklerini,
Paylaştılar sofralarındaki iki hurmayı,bir dilim ekmeği.
İyi günde kötü günde kardeşlik bağıyla kenetlendiler,
Bir savaş sırasında ölüm anında bile,
Su içme sırasını yanındaki kardeşine verecek kadar,
Birbirlerini kendi canlarından daha çok sevdiler.
Ey nur yüzlü Nebi,
Hani,”Kardeşlerimi çok özledim ,demiştin de
Ashabın sormuştu ya :Hangi kardeşlerini?
Cevap vermiştin:”Beni görmeden bana inanan,
Beni görmeden beni seven kardeşlerimi”
Gel , gör şimdi özlediğim dediğin kardeşlerinin acınacak halini
Güller açmıyor artık muhabbet gülşeninde,
Kapı komşusunun ismini bilmiyor artık çoğu kimse .
Her gün insanlar arasında kardeşlik yerine,
Kin ve nefret tohumları ekilmekte sinsice.
“Sen bana niye yan baktın”, diye kırk yıllık dostlar birbirine düşmekte,
Sevgi ,merhamet cimrilikle mücevher gibi esirgenmekte
Ey doğru sözlü Nebi,
Utanıyoruz, sana layık ümmet olamadığımızdan,
Utanıyoruz,Medine’de başlattığın kardeşlik sancağını taşıyamadığımızdan,
Müslüman bir kardeşimizin acısını
Yüreklerimizin derinliklerinde duyamadığımızdan
Ey bağışlaması bol Rabbimiz,
Affet,ahir zamanda doğru yoldan ayrılan bizleri
Açıver, El Vedud ismiyle,
İslam kardeşliğini unutarak,
Kapılarına kilit vurulmuş gönüllerimizi.