1
Sıradanlığın
kalabalığa,
Çoğulun tekile
indirgendiği
Katı bir yadsımazlıkla
Savsaklarken üzünçleri
Delindi zırh
Mihrabı ok bildiğim
Aşkı yok sayan
Gecenin sonlandığı
O derin pekiştireç
zihnin
Aykırı düşlerinde
Taban tabana zıt iken
Muzaffer bir komutan
edasıyla
Cebelleşmekte
kuytularında zihnin
Aşk pelesenk olmuş
sadece
Üzünçlerin kıymıkları
batarken
Ve çekmişken perdeyi
Oynadığımız son oyun
sonrası.
Tekil zihniyetlerdi
yordanası
Mağlubiyet reva görülen
oldum olası.
Sür git onca izlek
Peyder pey çekilirken
geri
Binlerce anlatı dünden
kalan
Titrek gölgelerdi ay ışığında
oynaşan.
Edilgen bir sevda
Sadece tek yönlü bir
döngü
Aşka hürmeten dökülen
gözyaşı
Ne bir nota ne tek bir
hece
Devrik bir rota
Yıllanmış bir aşk
uğruna
Ödenirken kefaret
Ağlak bir edimle
Sıvazlarken sırtımı
duyumsadığın nefret.
Asılsız idi öncesi
Sonu olmayan ve aşk idi
Paye verilen,
Sağdıcı özlem her daim
En bariz yılgı ölümle
eşleşen.
Tınısı kulağımda
Son resim saklı
dimağımda
Kavuşulası bir sanrı
nihayetinde
Bin bir veryansınla
Ne zaman diner ki
yokluğun hezeyanı.