Serin bir lirizm
döküldü imgelerden
Baş aşağı ve istemsiz.
Darbesi, yankısı, tavrı
şairin
Oysa Tanrı bile
affetmedi
Bu denli bağnaz ve
ölgün düşleri.
Sefalete doğru
evrilmiş;
Ne bir var oluş
Ne de tek bir terk
ediliş.
Nesnel bir tortu
Çöktü en dibine o
evrimin,
Buhar bulutuna dönüştü
buzdan kalıplar.
Eridim, eridim
Ve erdim nihayete.
Rivayetler sıradandı
Yasakları o korunaklı
dünyaların,
Aşk ulaşılmazlığın
kıskacında:
Varla yok arası,
Öznel tavrı.
Görünmez oldu Külkedisi
Gecenin bir yarısı.
Karanlık bir sokağa
sapmak olsaydı marifet
Saklanmaktı düşen payına
o izbelere.
Neye öykünse de
Yoz bir varlığa
dönüşmek yeniden
Sefil bir cenin kadar
Umarsız ve bihaber,
Beslenirken aşkla insan
doğası
Düşkün, düşmüş öfkeli
bir kibir
Sarmışken dört bir yanını.
Düşlemsellik her daim
yordanası
Öykünmek nice eyleme
Ölüm tek gerçek;
Kaşla göz arası.