Hüzün ince
yüzün ay ellerin cama ışık.
Berrak bakışlarından
bardağa naz süzülür.
Saçların
leyle ilham tavrın nazla karışık.
Albenin suya
iner mısrada harf üzülür.
Dem dem
efsane olur bir gül misal demli çay.
Mevsimler de
değişir erguvanlarda hüsnün.
Hicret edince
kuşlar sonbaharın son demi.
Sen kayıtsız
kalınca kederli doğuyor gün.
Damağımı burar
da kekre kekre çay demi.
Karlarda tane
olur bir gül misal demli çay.
Bir an
gülümsesen sen öykün yazılır suya.
Çayın renginde
ışık özüne albeni sen.
Turnalar bu
minvalde senle dalar uykuya.
Turna rüyalarına
gülüşün sırlı desen.
Haza şahane
olur bir gül misal demli çay.
Alır başını
gider aşkın gam ülkesine,
Dizeleri seninle
tek tek süsleyen şair.
Sana dair
hasreti bıkmadan taşır sine.
Denilse de
kendine bu yüzden müteşair.
Hüzne bahane
olur bir gül misal demli çay.
Hasılı mevzu
sensin bu işte uvertür çay.
İsli çaydanlık
ile paylaşır gamı gönül.
Geceye senin için özenle doğar hep ay.
Adının bidayeti
çay saati açan gül.
Bilmem daha
ne olur bir gül misal demli çay.
Ankara,15.05.2015
İbrahim KİLİK