Online Üye
Online Ziyaretçi
ANA OĞUL
Delikanlı hüzünlü
mahzundu
Yüzü gülmüyor,
kaç zamandır yiyip içmiyordu.
Annesi oğlunun
durumuna
Her gün ölüp
dirilmesine dayanamıyordu.
Ver bir gün
sordu:
“Oğul nedir bu hal, niye hüzünlüsün?”
Delikanlı dedi;
Ana, can ana
Sevgimiz fazla
geldi yâre
Alamadı,
hazmedemedi
Bir kere sevmeyi
düşünmedi
Ana,
Lale, sümbül ve
gül
Kötü geldi ona
Şiirler,
methiyeler
Eksik kaldı adına
Kimselere
bakmadım
Baktığım kadar
ona.
Ana
Bilmedi
kıymetimizi
Devrimler az
geldi
Bir damla sevgim
Kalbine düşmedi.
Ana, canım ana
Hayat çok
acımasız
Dedi
“Oğul üzülme,
ölünce geçer…”
ADİL YAVUZ DURMAZ
Yazarın
Önceki Yazısı