Belleyemediğim nice tümce
Ne başı ne sonu belli
Sıfatlar biteviye
ölesiye,
Onca özne yitik ezelden
Fiiliyatı esir almış
binlerce yüklem…
Yargılayan, soruşturan,
kovuşturan
Nihayete ermiş belirsiz
nesne
Soyut imgelerin
duyarsız sırnaşıklığı.
Tefe vurmuş ahenksiz
notalar
Suskun bir konçerto
Can bulurken sopranonun
dilinde.
Ezgi, türkü ve mekân
Sarıp sarmalarken
müziğin himayesi.
O yalnız güfteler
kimsesiz hepten
Ve mırıldanırken
kimliksiz besteyi.
Aciz bir keman her dem
İçli içli ağlayan:
Sersefil biraz metruk
Serzenişlere öylesine
alışkın
Ve başına buyruk.
Devrik hâkimiyetti
aslolan;
Ruhdaş, gamdaş, sırdaş.
Issızlığı gurbetin
Yas tutan kalbin o
yadsımazlığı.
Hükmederken beşer
Aslını da görmesi ta
ezelden.
Kavuşmak idi şarkının
adı
En baştan beri nükseden…