Boşluklar vardı ezelden hibeli kadere

Biraz ayrıktı imgeler,

Düşler kâh pembe kâh boyalı hüzünle.

Her hazan mevsiminde

Çıplaktı tüm o ağaçlar

En az ruhum kadar şeffaf.

 

Terk edilmiş gölgeler çok uzak,

Saf, bakir ovalarda

Göğün derinliklerinde

Yakalamış ensemden rüzgâr

Bir eksik bir fazla olsa da şu üzünç.

 

Eksiltisi kaderin

Öylesine alışkınım ki

Ve nasıl da mubah nezdimde.

Kıvançlı bir yadsımazlıkla

Gün ki gecenin ininde…

 

Uzanan o yol mahşere:

Üç, iki, bir

Hepten kayıp hepten yitik

Kaçak göçek

Azıcık farklı ve fazlasıyla ezik.

 

Yerli yersiz sayısız belirteç;

Tümlemek adına belki de

Bir ileri bir geri…




( Gün Ki Gecenin İninde... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 20.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.