Böylesine hastalýklý bir zaman diliminde var oluþumun sýrrýný çözemedim bir türlü! Geliþim mi gösteriyordu insanoðlu dönüþüm mü? deðiþim mi?

     Milyarlarca insan konaklayýp göçmüþ dünya denen haneden. Doðru ile yanlýþý ezber etmiþ. Yetmemiþ güzel ahlak temeline oturan dinler indirilmiþ, yol göstericiler gönderilmiþ. Düþünürler bilgeler iyi insan olma vasýflarýný anlatmýþ. Ama nafile.’’ Bir kulaðýmýzdan girip öbüründen çýkmýþ ‘’ diyeceðim ama girse iz býrakýrdý sanýrým türümüzün gidiþatýna bakýlýrsa hiç girmemiþ.

     Asýrlardýr yeryüzünde aklýyla bedeniyle ruhuyla hüküm sürmesine raðmen kendine iliþkin þikayetlerinin var olmasý ne yaman çeliþki.

       Gýlgamýþ destanýndan bu yana yalanýn, ihanetin, savaþýn, nankörlüðün, kinin, öfkenin kötü olduðunu okurda insanoðlu, yine de vazgeçmez bildiðinden. Yaþar, zararýný görür yine yapar yapacaðýný.

       Bilgiye ulaþmak bu kadar kolayken ayný oranda varoluþ sebebine iliþkin cehaletin artmasý ne acý. Aklýna raðmen ezber mi yapýyor taklit mi? Peki neden iyiyi deðil de kötüyü?

       Ölenlerin sayýsý arttýkça yapýþýr olmuþ dünyaya. Sevgiye, barýþa karþý; savaþla, yalanla, kanla.

Kendine karþý kendisi… Garip çeliþki…

       Dinlerle düzene sokulmaya çalýþýlan sosyal hayat baþarý saðlayamadýðý gibi felsefe ve psikoloji gibi bilim dallarý da yetersiz kalmýþ anlaþýlan. Mevlana gibi bir düþünürün öðretileri, soyundan gelenlerin beþ duyu organýndan hiç birine uðramamýþ. Uðramýþ olsa milyonlarca sevgi çocuklarý yeþerir dünyayý cennete çevirirdi. Tam tersi bir Mevlana daha yetiþtirememiþ arkasýndan. Fert bazýnda kendini sorgulamayan toplumsal sorunlarýn þikayetçisi olmuþ.

        Bunca tecrübeye ve aklýna raðmen insanoðlu sivri uçlarýný törpülemek yerine yeryüzünü þekillendirmek adýna büyük adýmlar atmýþ. Köprüler yollar binalar vs. ile makyaj yapmýþ, amaca deðil araca hizmet etmiþ. Öyle olmasa yaþlanýr mýydý dünya?

        Oysa kendi için bir tuðla koyamamýþ ne yazýk ki! Aksine yýkmýþ sevgi duvarlarýný, sýnýrlar çizmiþ þiþtikçe þiþmiþ ve ‘’ben’’ merkezine oturmuþ ego. Genetiðine iþleyen sonradan öðretilerin esiri olmuþ. Kibire korkuya, kaygýya, hýrsa, öfkeye, kine ram olmuþ.  Ne kendi mutlu olabilmiþ, ne toplum, ne de dünya.

       Ve Sümer kitabelerinden bu yana diline doladýðý kalýplaþmýþ soru; Ne olacak insanlýðýn hali?

Toplumlarý bireyler oluþturduðuna göre; soran ‘’ ben’’in aynaya bakmasý yeterli deðil mi?

       Üzerinde bulunduðumuz gezegen bizi topraða kadar taþýyacak var olan tek aracýmýzken; ve hepimizi taþýmaya yetecek kadar büyük ve güzelken itiþip kakýþarak neden onu hýrpalýyoruz? Neden ona yapýþýp kendimizi unuttuk? Neden kendimizden baþlamadýk? Bizim güzelliðimiz deðil mi onu güzel yapan?

     Dünyaya gelen her fert dünyasýný da yanýnda getiriyor sanýrým. Hep yeniden yazýlýyor insanlýk tarihi

Tekerrürden ibaretse hatalar zinciri akla aykýrý insanýn geliþimi.