Yenmiş gibi tüm korkuları

Duruyorum dimdik 

Gün karanlıkla dalaşırken

Açılıyor ince hesaplar

Göz kenarlarımdan çizgi çizgi

Yalın bir yalnızlık dizmiş sıraya

Gençlik yorgun

Çocukluksa hayalimsi


Bazen bir ümit yeşertirsin ya anlık

Sanki gidenler hiç gitmemiş

Yeşil bir bahçede toplanmış bekliyor gibi

Bir tuhaf olur için

Kanatlanıp bir önce gitmek istersin

Sonra yer çekilir altından ayaklarının

Kendi günahına bir kez daha girersin


Bir kere burkuldu mu yürek

Hep topal basar

Kırıktır bir çok yerinden

Sardıkça daha çok kanar da kanar


Ey yeşil ekinleri dizleyen bahar

 Aralarındaki kaçamak gelinciklerin

Siperidir cahil başaklar

Sonra ağarır ki başları

Kapar rüzgar

Gelincikleri yaprak yaprak


Su yakıcıdır ateş kadar

Ateşse serin

İbrahim bedenini üleştirir

Kim masumdur kim değil



Sızılar ete kemiğe bürünür an ve an

Öldükçe daha heybetli kalkarlar mezarlarından

Çilesi nedir dünyanın diye sorarlar

Aynada ben bende aynalar 


Dünün gecesi vardır

Yarının sabahı

Nedir bu alacalık

Dün değil yarın değil

Nerdeyim ben?

Söyleyin


Bir başladı mı düz çizgi

Nefes alırsın da saymaz nabzı

Hani merhamet ya hani sevgi

Şeftali çiçeklerini dolu vurmuştu sahi


Birden doğarken binler

Nerede dir kapınız kırklar yediler

Azığım bitti çekildi  suyum

Yatacak bir yer verin

Gözlerim ah gözlerim

İlk açıldığından beri

Uykusuzluk çeker..


Ümit Seyhan


( Nerdeyim Ben başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 16.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.