Baktım da aynaya tanıyamadım kendimi.
Gözlerim
uzaklarda sanki, başka bir yüzü arıyor gibi!
Benzim
solmuş, saçım dağılmış, sakalım çıkmış.
Aklım
başımda değil, yüreğim göğsümde değil!
Aklım
da, yüreğim de çok uzaklarda....
"İç
beyanımdır. Dostlarım üzülsün, düşmanlarım sevinsin istedim. Çivi çiviyi
sökermiş böyle yaparak belki de sensizliğimi azaltırım, acımı hafifletirim.
Sancım vuruyor yüreğime, ne kadar dayanabilirim daha?Söyle Allah aşkına sensiz
daha ne kadar yaşarım?
Kimseye
garazım yok, marazım onsuzluğumdur başka da şikayetim yok! Bir insan bu kadar
ağır sevdikten sonra nasıl olur da kendine gelir kısa bir sürede? İmkanı var
mıdır bunun? Çok yoruldum, inan bana. Nerdesin?"
İçimden
hüzün hüzün gelerek, yaş yaş taşıp akarak, ömrümü önüme katarak bunu yazmışım.
Yüreğimde kömür ocağı, kapkara... Grizular var patlıyor, göçükler var. Var da
vara anasını satayım, bir tek sen yoksun işte!
"Hayat
böyleyse Rabbim, kalsın.
Daha
fazlasını istemem.
Alın
yazım da 'O' yoksa eğer bundan sonra
Yaşamdan
yana değil de
Ölümden
yana değişsin!
Değil
mi ki onsuz bu dünyada
Yaşamışım
ne yaşamamışım ne!"
Bu dünyanın en yaralı, en kanamalı, en karalı,
en ağlamalı ifadeleri değil de nedir?
'Yokluğum
bozar seni!' demiştin. Tebrik ediyorum bu kadar kısa sürede bu
bozulmayı beklemiyordum kendimden.Beni benden daha iyi tanımışsın işte! Yokluğun
bu kadar mı yorarmış beni, bu kadar mı üzermiş, bu denli mi ezermiş, sanmazdım.
Aklım
bende değil hep sende, bu yüzden işlerim hep ters gidiyor, hiç rast gitmiyor. Yoğunlaşamıyorum
senden başka hiçbir kimseye, senin dışında hiçbir şeye odaklanamıyorum. Sen
dışında her şeye karşı motivasyonum düşük.
Hep
sahte gülüyorum, hep sahte mutlu oluyorum. Bir türkü ağzıyla: 'İçerim kan ağlıyor.' Senden gayri
yok deva'm sen benim tek davamsın. Gideyim istiyorum; her şeyi elimin
tersiyle bir kenara itip, herkesi unutup...Bana ait ne varsa yakıp... Kimliğimi
bile! Bu kadar mı yabancı oldum kendime, tanıyamıyorum.
Şimdi
soruyorum sana: "Nerdesin?"