Bal küpünde sirke zannetme beni,

Çalýdayým dikendeyim güldeyim. 

Ancak göz yaðmuru verir payeni,

Bülbül isen ah u zar et gül deyim.

Ederimiz üç harf bir hece deðil,

Þarkýlarda türkülerde dildeyim.

Cevabý kendinden bilmece deðil,

Beni üzen bilmediðin dil deyim.

Kerem bilir bozulmayan dokumu,

Seher vakti ýlgýt ýlgýt yeldeyim.

Almýyorsan uzaklardan kokumu,

Baðlar arasýnda durma yel deyim.

Akar ömrüm derinlerden derine,

Yaprak yeþil taçlarýma al deyim.

Mavisümbül mormenevþe yerine,

Sor baðbana versin beni al deyim.

Mutluluk harcýnda ince mi ince,

Sevda köprüsünü tutan teldeyim.

Baðlansýn boynuna vakti gelince,

Sen zülüf de ben birine tel deyim.

Ey Vuslatî! Lapa lapa yaðarken,

Gönüldeyim avuçtayým eldeyim.

Issýz gecelerden yýldýz saðarken,

Deremezsen aðyârimsin el deyim.

Osman Öcal