üşürüm;ben
hep, fakirlerle
güneş
bir
daha
ısıtana
kadar böyleyim işte
atkısız mantosuz olurum
üşürüm çamurlu olur ,paçalarım ıslak olur ayaklarım
üşürüm karlara batan
ayakkabısız küçük çocuklarla
göğsümde kar topu oynarlar elleri buz kesiği o çocukların
bir yanım buz bir yanım kar olur onlarla
nezle olurum onlar gibi mendilime silmem
/o mendiller minik ,soğuktan moraran ellerde hep satılmak içindir ..
onlar gibi koluma silerim ,akar hiç durmaz akar ,burnum isyandadır kara kışa ..
gelme kış gelme nezleyim ben ..
el ayak bende buz cehennem'i ,bahara kadar böyleyim işte
dışarıdaki işsizlikten ,katıksız ekmeğini çöp konteynerinde
sokaklarda arayan torbacılara üşürüm
oysa/ki çocukken sadece kedilere ,kuşlara börtü böceğe üşürdüm
şimdilerde her/kese üşüyorum..
keşke hep çocuk kalsaydım keşke ,
şimdi hep üşüyorum ,her yanım ayaz her yanım boran fırtına
neden / ki ? bir ben/miyim üşüyen ?
taki gök ağlayıp güneşi çağırana kadar
kardelenler kar/dan naif başını güneş /e çıkarana dek buz kesiği olur ellerim böyleyim ben..
nurcihan.
(
Üşürüm Ben başlıklı yazı
**nur** tarafından
3.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
