Ah vuslat nerede isen çýk gel bu gönül beni dinler mi

Yüreðimi ayrýlýk ateþi ile yanýyor bu günler sensiz geçer mi

Dudaklarýmda hicran alevi bu günler canan ’sýz geçecek günler mi

Ya gel yüreðimi sök al yerinden bu ateþ beni kül eyler

Gel ey vuslat benim ömrümde canan ‘sýz artýk mevsimler gelip geçti

Gözlerimde yârim raks ediyor gel yola düþen gönlümü alda gel

Dudaðýmda aðlayan kýrýk cümlelere sen olursun artýk derman

Gözlerime gönlüme nakþ edilen o yârdir gönlüm anlamaz ferman

Gel yârin suretine bürün de gel sýrlý dudaklarýna bürün de gel vuslat çiçeðim

Dudaðýndaki bala doyamadýðým yârin gözlerine sözlerine bürün de gel artýk

Dilim sustu gönlüm kor alev yanar kalemim yazmaz oldu

Dinle dudaklarýmda yârin ismi kor alev yakar oldu dinle

Kokla yârin cemalindeki kokuyu iyice kokla anla beni vuslat

Kara gönlüm topraða düþmeden yârime kavuþtur beni vuslat

O kara toprakta yatar ben toprak üstünde ölü yaþarým

Yüreðime saplanan hançeri gel sen çýkar yerinden

Gel ey vuslatým olacak ecel gel al götür beni yârin yanýna

Ayaklarý yere deðdikçe rüzgâr estiren salýnarak yürüyen yâre götür beni

Mehmet Aluç