Online Üye
Online Ziyaretçi
neyise de.. onu deyodum
o serseliklerimiz, atasızlıklarımız[1],
haylazlıklarımız filen…
galmadı gari canııım
havas olalı beri
hemi deee nassı valla
söz temsili anam olmaycak bişiy bile istesin
takikesine varmadan, derakab[2]!
“hu işi höyle edersem, evdekinner sevinir” deye
aklıma bişiy gelse, anında!
bi hızmat mı olacak;
seğidelek..
esginki ğibi, böyüklerimi gızdırıp tüngüldetcek
sinirlendirecek, güplere bindircek,
canından bezdirecek,
evdeki asabiyet gatayısını
yünseldecek
bi durum ı ıhh..
gonu-gonşuynan ağız gavgası
nize-mize asla!
ve kat’a[3]
olu(r) da o gadak olu(r)
valla bi hanımevladı oldum evde
mübala(ğa) deği
o olur-olmaza sinirlenen,
sinirlenmeğ uçu mahana gollayan
köpeğe oş, tavığa kiş deyen
ayağıma bastı deye bücüğü
mızıldadı deye çocuğu
çitme attı deye beygiri
dengi davşımadı deye eşşeği
topal eşşek sudan gelinşeye gadak döğen
hiş bi mahlıka Allah yaratdı demeyen ben
bi(r) nevi halis-mu(h)lis;
“peygamber dölü” oldum çıkdım vesselam
o her şeye zıt[4] geden
çoluk-çocuğa het-hüt eden
söğüp-sayıp, silip-süpüren ben
garıncayı incidirin deye
yere basmaya gorkar oldum
elhasılı kelam; melaike gibi bişiy oldum canım
o zertliğim, o kert-kortluğum filen galmadı
görseniz inanmazsınız valla
zevda çekmek öyle bişiy işdecik..
sanısın; çiçekli bi ğözlük dakınmışıyında
dünna çiçek, güllük-gülüsdannık bana
bazı-bazı canım sıkıldığında
Özlemin hayalının gülüvürüşü bana yetiyo
bazan da ürüyamda bile ossa;
“-seni mi bekleycen,”
“-kim isderse ona varın”
“-ben köye gelin olman”
ya(hu)t da
“-anam bili” falan deyiviriyo ya
o zaman bu iş yatar deye valla deliriyon
sankı hayalı, ga(l)kıp-dutup da
“-bobam bili” dese; her şey tamam
bobası Özlemi köye verceğmiş ğibi
emme ben anasından gorkuyodum
gorkmak file deği(l) işin aslı
fellik fellik gaçıyodum ondan
oyusa oldu-bitdi, ğeldi-geşdi
ne garşı garşıya ğeldik
ne yüzünü ğördüm, ne sıfatını bilirin
ne simam tadıdık garıca(ğı)za
emme o zamannar çok güna(hı)nı aldım
Özlem olmayan herkeşi
tekerimin öğüne daş goyan anası sandım
ben ağşama gadak Özlem’i sayıklayon ya
gece boyu da Özlem hayalımdan
düşümden getmeyo gatliken
bi de anası olmadık zaman
garşıma çıkıyo, aramıza ğiriyo
gan ter içinde uyanıyon
yasdık yorgan cımcılık
gel de uyu uyuyabili(r)sen
kelp olayın aklıma da
hiş bi gözel bişi(y) gelmeyyo
“uykum düne(ği)m gaçıyo”
“zabahlar olmayyo” gardaş
hele birinde Yılmaz Güney filimi ğibi
tanıdık tanımakdık bütün deliğannılar,
sevmediklerim, adam yerine gomadıklarım
dezo(ğ)lu, dayolu, emmolu, halolu Allah ne verdiyse
gaçırmışlar zevdalımı
bir ikisine zipledim gamayı
zevdam gannar içinde
ben üsdüne gapaklanmışın,
etmen-getmen deye yalvarıyon,
nassı a(ğ)layon..
uyanınca bi(r) bakdım ürüya
başlarsın oynamaya
emme onarın hiş birini de hala sevemedim
epap olamadım, içim almadı getdi..
nere ğedersem gedeyin
nerden gelisem geleyin
gözlerim Özlemin oluvucağı yellerde
bi(r) kölge geçivise
bi(r) yaprak gımıldayvısa,
irkile-düşüyon
solu(ğu)m daşıyo
Özlem mi.. ı ıhh anasıdır
yolda sokak da her gördüğümü o sanıyon..
Özleme kim.. kim benzeye bili(r) ki..
Allahın en gözel niyemeti
O herkeşsen gözel
her şeyden datlı
gıymatlı
gıymatlıııımmm
canımmm..