Online Üye
Online Ziyaretçi
o zamannar öyleydi esgiden
bek çekinti ederdim evden..
sokakda file gavga edip, döğüşsem
eve gelsem
bi(r) de evde dayak yerdim,
hele bobam ıramatlık, üzmez kesmez
“senin yüzünden soka(ğa) çıkamayon
mahçıp oldum elaleme” dedi mi yandın
oyusa milletin anası bobası
olmadı ebesi, üşenmez
bi(r) elden bi ele
e(v)mize, basgına geli(r)leridi
“o(ğ)lunuzun terbiyesini gözel verin” dellerdi
agaları file cınnıkçı gardaşlarının
peşine düşerdi akrannarımın
gavga-nize süprülegalırlarıdı
görsen bi(r).. bi(r) Allah, bi(r) ben bilirin
ıramadlık bobamdan yediğim zopayı
o gocaman elleri
elinden alamazlardı bi(r) başladı mıydı
hani “Allah yaratdı” demezdi..
şaplağının yüzümdeki izini
ellerimle gapardım
acı duymayan deye bende, şamarları
nakısına nakısına, içimden sayardım
emme işde birinde; mekdebin son tefi demek
herkeş yazıyoru deyelek
duyduk, gördük, okuduk
şeytana uyduk
havaslık-mavaslık filen yok da
aklımıza ğeldi ha,
biz de; adet yerini bulsun, goya ilaf ossun
deye nekdip yazdık olmayacak birine
verdik bizim gızın eline
sahapsız diye bi(r) mülcemin tekine
vay oğlan.. halt yeyen sen misin
seni(n)ki yemesin işmesin,
doğru ö(ğ)retmene etişdirsin..
tenefis başlayalı iki takike bile olmadı,
efrat seçiyor seğirdim uçu(n)
salağın teki; o paslı onbeşlik çiviynen gulpsuz zili çaldı
salağına yatıyorun kuu
sınıfa en son ben girdim
oyusa faldaşı gibi gözlerim
ö(ğ)retmen bana iki dene aşketdi
şimşek gibi
valla nerden geldiğimi bilemedim..
çıt çıkmayo goca sınıfda
bizim gızı yolladı gayfaya
“çabuk bobanı ünne ğel” dedi
tahtada.. bütün nekdipleşenner
yerinde oturan bir kaş sünepe-emlik gişi
senin anaca(ğı)n kimsenin yüzüne bakmadığı sümüklüler
bi(r) de o nekbet, mülcem şey
emme ben tek ayağ üsdündeyin..
ne zopa yeyceğsem yesem de
Allahdan hu gün bi(r) bitse..
usulcacık gapı tıkıldadı,
can burnumuzda
hepiciğimiz, her şeye hazırız
hatdizatında
yavaşcana açıldı
bobam! arkasında bizim gız
burnunu dutsan canı çıkıvıcak gibi
bobamın takgası öğünde
ponturu süvarilikli
garibenin teki
ezik.. “buyur hoca”
bet-beniz getmiş gızgardaşımda
üflesen gedecek
idam fermanım imzalandı.. nayetinde
ö(ğ)retmen zertelelek;
“sen ö(ğ)retmenner odasında bekle” dedi
o getmedi..
ağa valla o gariben adam bi(r) aslan kesildi ki..
görmelisin.. bi(r) gürledi..
“-ne oluyo(r) burada hoca!!!!!!
ne hu çocukların suçu!
Allah –Alla(h)….
hadi benim o(ğ)lan suşlu,
cezasını çeksin..
emme! ne cici-borusuna çekiyon
sen milletin çocu(ğu)nu
iş mi yaptım sanıyon
bu nassı ö(ğ)retmennik yau
sen ana-boba de(ği)lsin, helbet bilemessin
emme hiş çocuğ olmadın mı arkadaş
çocuk bunnar yau..
bırak böyle saşmalıkları.
sen hiş nekdip yazmadın mı birine
hiş havas olmadın mı
biz de biliyoz senin bodak gibi
gelene-geçene yalandığını
çeşmeye gelip gedennere
ağzıyın sulandığını
onun-bunun avradına
garısına-gızına mayıl mayıl bakdığını
neydelim hinci
asalım mı seni.. hıı!!!
millet bu çocukları sana
göpgözel etişdirsin deye amanet ediyoru
sen unutmuşsun çocukların gururunu
bi ö(ğ)retmene yakışdıraman asla
töbossun çoğ ayıp valla
ne len buu!
hiş böyle şey olur mu
esef ederin.. yazzık.. yuh be!
hinci sen essahdan bi iş mi yaptın
çoluk-çocuğu utandırdın
bi de gayfadan i(n)san ça(ğı)rıyo(r)sun
sana yazzıklar ossun
seni etişdiren hocaya daa
mekdebe dee.. sana da
……..
senin etişdireceğin çoc(uğ)a da
e(h)tiyaç yok epap ya-a(h)
..
çıkın bakayın ço(cu)klar dışarı”
bana da “yörü len sen de
do(ğ)ru eve!”
deyelek ba(ğı)rdı
herkeş pıradak dışarı gaşdı
o mülcemlerinen sınıfda galdı..
bobam o zamana gadak elimden dutardı
o ğün elini omzuma atdı..
“ne zopa çekersen çek” dedim
ıratlayvıdı içim..
beş Dakka önüşkü şeyi unutdum getdim.
“helal osun valla..
boba dediğin adam
mangal gibi yürek sa(hi)bı olacak
bende bi ğün boba olu(r)sam
o(ğ)luma ö(ğ)retmen mö(ğ)retmen
dayağ atamaycak”
deye kendi kendime söz verdim..
Çok şükür bin şükür Ya Rebbim..