Yol azığı
kendisini kurtaracak kelimelerdir
Dur durak bilmez
ayakları
Yağlı urganlar
sınır tanımaz
Sınır tanımaz
insanların bencil ve haris
duyguları
Yolcudur insan
Her kelimelere gül takar
Bülbüllerin özlemindedir güllerin
gülüşü
Güllere sevdalı
yürekler titrerken
Hasreti toparlar
duygular hüzünler deryasından
Yolcudur insan
Eceli kıldan ince
Beyhude bir
iştir naralar atmak
Aşka yürek
bilenirken
Sevdalara küskün bir
dil kalır inceden inceye
Yolcudur insan
Bir sabah ezanında kuşanır
yol azığını
İnsanlardan uzakta
bir ses sesler içinde bir ses
Aşkı belki vurmalı
tam on ikiden sevdalar hatırına
İnsan yolcudur
yol yolcudur..
Yolcudur insan
Tutulmaz kalemlerin
yazdığı sır
Sevmeliyiz belki
nefretini kazandığımız bir sevgiliyi
Dünya nefret edecek kadar küçük değil oysa
İlmek ilmek
işlenir her bir söz
yüz hatlarımıza
Yolcudur insan
En olmadık
kapılar açılır Rahmanın hatırına
En olmadık
kelimeler dökülür yürek sofralarımıza
Esaretini yırtıp
haykırmak ister her insan